o anlar çok zordur. çok çok iyi bir durumsa sizden mutlusu yoktur ama kötüyse çok rezil durumdur. kimsenin başına gelmesin. düşünün bir kere beş para etmez teselliler.
aile bireylerinden büyük olanının konuşmasını yapıp aileler arasında uzlaşma sağlandığında ya da, er kişi ile dişi bünyenin kavga edip ayrıldıkları zamanda söz biter.
sana söz verdim aşkım, bir daha espri yapmayacağım
sana söz verdim aşkım, bir daha entry yazmayacağım
sana söz verdim aşkım, bir daha söz vermiyeceğim.
uzun bir süredir dinlemediğiniz o şarkının tekrar çalması ve sizin kapatmak için yeltenmemeniz.. insanın içi acır ama belli etmez hiç. hissedilenler o kadar nettir ki duyguları yansıtmayacak kadar kendinizi kilitlemişsinizdir. konuşulacak ne söz vardır o an ne de bakılacak bir nokta, zaman durmuştur o dingin melodiden sonra..
biraz önce sınırda asteğmen olan arkadaşımla konuşurken sözün bitti anı yaşadım gerçekten. moralini yüksek tuatbilmek adına yaptığım geyik adeta beni sarstı.
ayıptır söylemesi karı kız muhabbeti yaparken konu "olum 31 bile çekmiyoruz"a geldi. ben de geyik yaparak "olum insanın aklına gelmiyodur hehe" falan yalan geyikler yaparken işte o sözler tokat gibi yüzüme geldi vurdu.
+ yaa cenabet gitme muhabbeti var yaa.
işte bu an herşeyin anlamsızlaştığı bir andır.
uzaktan herşey ne kadar basit, herşey ne kadar yalın geliyor değil mi?
allah bütün asker kardeşlerimizin yardımcısı olsun.
uykusuzluktan ve yorgunluktan gözünüzü açamadıgınız bir günde, paspal giyin diye bagıran kıyafet perisine uyup, en salaş kıyafetlerinizi giyersiniz, kahretsin ki işe gitmek zorundasınızdır. o da ne?! işyerinde gaz bittigi için soguktan donarsınız. bi de üstüne hava bozar. yagmur yagmaya baslar. tam işten çıkacakken bir telefon.
o.
meger gelmiş. artık türkiyedeymiş. hatta az ötelerde biryerlerde peri padişahının yanındaymış.. arabacı elini biraz çabuk tutsa beş dakika sürmezmiş.. ama ne gerek o zaten uçabilirmiş..
aylardır süren özleminiz bir anda biter. soguk işyeri ısınıverir, yagmur rahmet olur. kara bulutların arasındaki bir parça güneş işiğina bakıp:
-güneş ne de güzel parlıyor bugün dersiniz.
ve ona koşup, cemalini gördüğünüz an var ya.. işte o an sözün bittigi andır..
insanın anlam aktarımını belki de en iyi yaptığı şeylerdir sözcükler.bir şeyler anlatmak,aşkını haykırmak, belki saçmalamak adına kullanırsın sözcükleri.ancak öyle anlar vardır ki, sözcüklerin nerdeyse sınırsız olan dünyasında bile yetersizlik duygusunu yaşarsın.ya artık anlatacak mecalin kalmamıştır ya da anlatacaklarını anlayabilecek aklı bulamamışsındır karşında.
garip ve hüzünlü bir yetersizlik duygusudur yaşadığın.belki yutkunur belki de"yok" dersin "olmayacak" dersin. gözlerini yere diker ve ümitsizliğine çare ararsın kelimelerin çıkmaza giren sokaklarında.
