sözlüğün yazarların hayatını mahvettiği gerçeğidir.
aylar önceydi sözlüğü sadece okur, yazar olmanın nasıl bişey olabileceğini düşünür; bir türlü olmaya cesaret edemezdim.bir gün okuduğum bir entry, beni oldukça gaza getirdi sözlüğün, ne kadar kıymetli üyelerinin olduğundan; bu ortamda dilediğini dilediğin şekilde söylemenin dayanılmaz hafifliğinden bahsediyordu. o yazıyı okur okumaz üye ol butonuna doğru yolculağa çıkan ok ve bir parmak hareketiyle içine düştüğüm bok. bak şimdi sonrasını dinle; üye olur olmaz o gazla onlarca entry girdim ve entrylerim oldukça ilgi görmeye başladı. pek güzel, pek iyi diye pohpohlandıkça şaha kalkıyor, gaza geliyordum. haftanın hiperaktifleri, haftanın libliloları, haftanın eneböllüleri seçildikçe coşkum katlanarak artıyor, sözlüğe olan tutkum farklı bir hal alıyordu. bu tutkumun artık bir bağımlılığa dönüştüğünü farketmem pek zaman almadı. artık; yemeklerimi bilgisayar karşısında yemeye başlamış, aile bireylerine zaman zaman moderatör isimleriyle hitap eder olmuştum. odamı parsellemiş içine düştüğüm bu halden beni kurtarmaya gelen aile bireylerine, uzamış tırnaklarımı saplayıp, hırlayarak odamdan uzaklaştırıyor yavaş yavaş toplumdan soyutlanıyordum. uzayan tırnaklarım, aylardır fırçalanmayan dişlerim ve su yüzü görmemiş bedenimle yapayalnız kalmıştım. yalnızlığımı sözlükle paylaşıyor ama bu sanal alemin benim sorunlarımla nasıl da ...şak geçtiğini gördükçe yıkılıyor yıkılıyor yıkılıyordum. klavyeme sarılıp uyuduğum, mouse la derin sohbetlere giriştiğim günlerim oldu. sonra; sağolsun çok saygıdeğer bir yazar büyüğüm, benden nesillerce önce bu evreleri geçirmiş olan asil kişilik benim sürekli online olduğumu görünce duruma el atmaya karar vermiş ve bana gönderdiği özel mesajlarla terapime başlamıştı. sağolsun günden güne kendime gelmeye tuvalet ihtiyaçlarımı artık sözlükte gereksiz başlık açarak değil insancıl bir şekilde gidermeye başladım. aylar sonra ellerim sabun; saçlarım şampuana boğuldu. karnımı entrylerime cevam niteliğinde olan o kof laf salatalarıyla değilde anne yemekleriyle doldurmaya başladımve nihayetinde gün yüzüne çıkıp gidip o yazar büyüğümün ellerinden öptüm. hala daha bu illetten kurtulmuş değilim. sözlüğü okudum hayatım değişti...
