bir grup az düşünen, az okuyan insan söylemidir.
çapulculuğumuzun yanı sıra, çöpüzdür de. çöpçüyüz de.
başkalarının, kemalizm hakkında söyledikleri sözlerin bir önemi yoktur.
biri gider, diğeri gelir. biz hep çapulcu, çöp kalırız. bir önemi yok.
sözlükte ve türkiye cumhuriyeti topraklarında.
belli ki, bu başlığın açılma amacı, dikkat çekmek, tt olmak, polemik yaratmak.
bu yüzden bir önemi yok.
önemli olan, bu ülkeyi karanlıktan aydınlığa kavuşturmuş olan şahsiyete olan borcumuzu ne kadar ödediğimizdir. bunu da, aydınlanmayı, ampul sanan, bazı zihniyetlere karşı savaşarak verebiliriz. silahla, tomayla, biber gazıyla, palayla, plastik mermiyle değil. bizde yok onlardan. kalemlerin savaşı bu.
faydalı olabilirsek ne ala.
...Bir gün, istiklâl ve Cumhuriyeti müdafaa mecburiyetine düşersen, vazifeye atılmak için, içinde bulunacağın vaziyetin imkân ve şerâitini düşünmeyeceksin! Bu imkân ve şerâit, çok nâmüsait bir mahiyette tezahür edebilir. istiklâl ve Cumhuriyetine kastedecek düşmanlar, bütün dünyada emsali görülmemiş bir galibiyetin mümessili olabilirler. Cebren ve hile ile aziz vatanın, bütün kaleleri zaptedilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş olabilir. Bütün bu şerâitten daha elîm ve daha vahim olmak üzere, memleketin dahilinde, iktidara sahip olanlar gaflet ve dalâlet ve hattâ hıyanet içinde bulunabilirler. Hattâ bu iktidar sahipleri şahsî menfaatlerini, müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit edebilirler. Millet, fakr ü zaruret içinde harap ve bîtap düşmüş olabilir.
Ey Türk istikbalinin evlâdı! işte, bu ahval ve şerâit içinde dahi, vazifen; Türk istiklâl ve Cumhuriyetini kurtarmaktır! Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur!
Mustafa Kemal Atatürk / 20 Ekim 1927
