eskiden aklıma bile gelmeyen, ömrümde duymadığım küfürleri, deyimleri bu ortamda okumak beni iğreti ediyordu. bir baktım zamanla eskisi gibi rahatsız olmuyorum bu tip yazıları okurken. derken ortam şartlarına artık nasıl bir uyum sağladıysam; hayatta kullanmayacağım kelimeleri/küfürleri kullanıyor, kurmaktan şiddetle imtina edeceğim cümleleri kuruyor olduğumu gördüm hayretle. dahası günlük hayatıma da sızdı bu çirkinlik, çirkefe yatmak. bir olay karşısında ya da haber izleme esnasında duruma uygun okkalı bir saptama yapma ihtiyacı belirdi bende. hiçbir şey yapamıyorsam kantarlı bir küfür savuruyorum ev halkı dumura uğrayıp gözlerini belerte belerte bakakalıyor bana.
işin ilginci bu tip bir yaklaşımın bana artık çok doğal geliyor olması. yani sanki normalde herkes sözlük jargonuyla konuşuyormuş, bu jargondan haberdar insanlarmış gibi büyük bir teklifsizlikle dalıyorum konuşmanın içine.
ne nalet aksi uykusuz bir insan oldum çıktım yahu. cık cık benim gibi bir beyefendiye yakışan davranışlar mı bunlar. ayıp ayıp! bırakıp gideceğim sözlüğü o olacak sonunda.
