gerek zekamla gerekse tatlılığımla tek başıma üstlendiğim bir misyon.
sol freyme bakın, ne görüyorsun?
-hiç.
evet hiç, hepsi silik, ezik, samimiyetsiz, birbirinin taklitçisi ölü bir nesil, ceset topluluğu...
kurak, çorak,yer yer bataklıkları olan bir yer burası, canlandırmak benim elimdeydi ve canlandırdım toprağı, çimenler serptim her yerine.
burada kendime rakip olarak seçebileceğim bir yazar bile yok. beni zorlayacak, ayar verebilecek, cevval salvolarla kapışacak, teori üretecek, paradigma geliştirecek?
- ''yok"
oldukça imgeler hayal gücümü zenginleştir, gündelik yaşantıları betimleyerek anlatır veya yapamadıklarını, yapmak istediklerimi, reel hayatta konuşamadığımız argo üslubuyla harmanlar yazarım ve bunu benden başka yapacak hiç kimse yok.
unutmayın;
bazıları yazı okur,
bazıları yazı yazar,
ama bazıları var ki yazı yaratır.
hülasa bebeğim insanın yüzünde tarık akan tebessümü.
