aslında benimdir. ama yalnızlığı herkes paylaşmış oyunu bozmuşsunuz. bu sayede yalnızlığımı paylaşmamam lazımdı çünkü yalnızlık paylaşılmaz paylaşılırsa yalnızlık olmaz.
bende varım. bundan 30 sene falan sonrada o evde 25 tane kedi ile yaşayan sokağa park eden arabaların sileceklerini kaldırıp sokağa çöp atanlara çemkiren top oynayan çocuklara maşrapa ile su atan emekli amcalardan olacağım muhtemelen.
Ne zaman bir kalabağın içinde,
Bir sinemada, bir konser salonunda insanlar arasında ortak duyguları paylaşırken bulsam kendimi, bilirim birazdan her şey bittiğinde,
O kapıdan çıktığım anda çökecek ruhuma yalnızlığım, eskisinden de kuvvetli ele geçirecek beni, daha yoğun hatırlatacak bana kendini.
Atacağım her adımda biraz daha büyüyecek olan hatıraya duyacağım özlem öldürecek bir gün beni.
