''Her şey neşe içinde yüzüyordu, bitkiler, kuşlar, börtü böcekler, çocuklar. Yalnızca insanlar birbirlerini aldatmaya, üzülmeye, başkalarını da üzüntüden kıvrandırmaya devam etmekteydiler. Yalnızca insanoğlu önemli ve kutsal olanın, bütün canlılar için sevinç kaynağı olarak yaratılan bu ilkyaz sabahı, evrenin tanrısal güzelliği değil de insanların birbirlerine egemen olmak, birbirlerine hükmetmek yolunda icat ettikleri şeyler olduğu kanısındaydı.''
''avuç içi kadar bir alana sıkışmış olan birkaç yüz bin insan, üzerinde yaşadıkları toprağı bozup çirkinleştirmek için uğraşıp durmuşlardı. hiçbir şey yeşerip filizlenmesin diye toprağı taşlarla örtmüşler, en küçük ot parçasına varasıya kadar yolup atmışlar, havayı petrol ve maden kömürü dumanlarıyla boğmuşlar, ağaçları gelişigüzel budamışlar, hayvanlarla kuşları uzaklaştırmışlardı.''
