sözlükteki askerlerin * ve askerlerin bu ülkedeki değerini anlayan yazarların beslediği sevgidir. onlar hem demokratik düşünürler, oylarını kullanır, kitap okur, bilmeden yorum yapmaz hem de bu ülkede askerin değerini bilir. bilir ki eğer demokrasi tehlikeye düşerse, rejim tehdit edilirse asker onları korur. geçici bir süre anti-demokratik bir yönetim de olsa bu kısa sürer ve yeniden demokrasi tesis edilir. hangi darbe yıllarca sürmüş ki bazı arkadaşlarım askeri anti-demokrat ilan etmişler?
diğer bir açıdan bakarsak, askeri sevmeyen yazarların oturduğu yerden rahat rahat asker hakkında atıp tutmalarını ve gece rahat uyumalarını sağlayan da yine sınırda nöbet tutan asker, onun başındaki astsubay ve subaydır. ulu önder atatürk bence bu arkadaşlara en güzel cevabı harp okulu'nda yaptığı bir konuşmada vermiştir.
"subay olmak istiyorsan çok çalışacak ve azimli olacaksın. çünkü bu millet tarihte her zaman türk subayının omuzlarında yükselmiştir." mustafa kemal atatürk.
ayrıca, bu ülkenin başı sıkıştığında bu vatanı korumak için hangi siyasi burda kalacak? amerika'daki ingiltere'deki villalarına mı kaçacaklar yoksa savaşacaklar mı? yine bu ülkeyi koruyacak olan da koruyan da askerdir. inanmayan tarih kitaplarına baksın, çünkü tarih tekerrürden ibarettir.
sözlüğün asker sevgisi, askerdeki kişilere duyulan sempati ile orduya duyulan sempati diye ayırılacak sevgidir.
sözlüğün askerdeki kişilere sempati beslemesi olağan ve doğaldır. çünkü askerlik hizmeti yasa gereği zorunludur ve bu zorunluluğu yerine getiren her genç bu sempatiyi haketmiştir.
orduya duyulan sevgi ise, geçmişimiz ve koşullanmalarımız sebebiyle beynimize yüreğimize işlemiş sevgidir.
ancak ordunun siyasi hayat ve ülke üzerinde fazla etkin olması demokrasi anlayışı ile tam olarak örtüşmemektedir. ordunun ülke yönetiminde ve politik hayatta etkin olması tam anlamıyla demokratikleşmeyi becerememiş ülkelerde görülen durumdur.
ya olası riskleri göze alıp, orduyu devlet işlerinden uzak tutup, kendi içimizde demokratikleşmeye çalışacağız, ya da daha güvenli diye bu süreci uzatıp orduya tam olarak ait olmayan misyonu üstlenmeye devam etmesi için fırsat tanıyacağız.
ayrıca askere gitme zorunluluğum bulunmadığı için beni çok ilgilendirmese de, çocukluğu boyunca oyuncak silahı olmadan büyüyen, her ne isim altında olursa olsun bir başkasına zarar verme fikrine karşı olan bir delikanlının da, benim askere gitmeme hakkım olmalı demesini de anlayabiliyorum.
asker güvendir çünkü, vatanı, milleti korumak uğruna silahı, kitabı üzerine yemin etmiştir..aslında farkına bile varmazlar ama demokrasiyi en çok savunan yine askerdir. ne zaman kükrer, cumhuriyetin temel nitelikleri tehdit edilmeye başlandığında..yapılan darbelere bakın en kısa zamanda sivil hükümeti başa getirmiştir asker.darbeleri eleştirenler o darbeler yapılmasaydı türkiye cumhuriyeti nereye giderdi cevabını verebiliyorlar mı.keşke sivil yönetime hiç müdahale olmasa ama bunun için olgunlaşması gereken kimler acaba? yüzde 30 lar 40 larla yüzde 60-70 lerin temel nitelikleriyle oynamak dengeleri değiştirmez mi? asker sevilir, çünkü orta asyadan beri savaşmışız içimizden her zaman asker çıkmış, hepimiz bir gün bir yerde bir şekilde asker olmuşuz, olacağız. uyanık olmak lazım, ülkede rejimle sıkıntısı olanların ilk yıpratmak isteyecekleri şeydir tsk, bu yüzdendir günlükler, andıçlar, ama türk halkının herzaman en güvendiği ve başından eksik olmasın diye dua ettiği ilk kurumdur asker.
doğuştan gelen sonradan kazanılamayacak sevgi. insanların türkiye de siyaseti ordu üzerine çekip, bağımsızlık özgürlük nidalarıyla prim yapmaya çalışmaları üzücü bir durumdur. ordu her türlü siyasi görüşten üstündür.
evlerinde rahatça uyuyabilenlerin, bir kez nasıl sorusunu aklına getirmediklerinden dolayı sahip olmadıkları sevgidir. tabi zoraki olacak değildir, ya sev ya terk ettir, terk de etme ama bari dil uzatma yeterdir... *
ingilizlerin de sahip olduğu bir sevgidir. ingiliz siyasilerinin ırak politikası ingiliz kamuoyunca tepki çekmekteydi. bakın dünyanın en demokrat ülkesi ingilterenin genel kurmay başkanı hakkındaki bir haber, gündeme nasıl geldi;
ingiltere Genel Kurmay Başkanı Orgeneral Richard Dannatt, ingiliz askerlerinin, güvenlik sorununu artırdıkları gerekçesiyle Irak'tan yakın zaman içinde çekilmesi gerektiğini söyledi. Richard Dannatt, ingiliz Daily Mail Gazetesi'ne verdiği demeçte ingiliz askerlerinin Irak'taki varlığının, dünyanın başka yerlerindeki güvenlik sorununu da artırdığına işaret etti. Orgeneral, demecinde, ingiliz hükümetini de eleştirerek, ingiltere Başbakanı Tony Blair'in politikasını ''safça yapılmış bir siyaset'' olarak niteledi. cnn
şimdi hala ordu dünyanın gelişmiş demokrasilerinde siyasete etki etmez iddasındakiler büyük bir yanılgı içindedirler. bunu artık görünüz.
eğer norveçte, isveçte, isviçrede böyle yorumlar yok ama diyorsanız siz jeopolitik önem yani ben nerdeyim ne yapıyorum'u bile bilmiyorsunuzdur. çünkü bu ülkelerin orduları ordu bile değil.
Neticede her ülkede seçilmişler, ülkenin güvenlik ve bağımsızlığını koruyan kuvvetlerle ciddi iş birliği içindedir. Ordu ayrıcalıklı kılınamayacağı gibi ülke yönetiminden de soyutlanamaz. ordu devlettir. devlet ordudur. ve devlet bir bütün halinde yönetilir.
dünyanın her yerinde ordu, mevcut düzenin bekçisidir. siz getirin bakalım amerika'ya sozyalizmi, komünizmi, şeriatı... (tabii sonuncusu bizim için daha tanıdık herhalde.) orduya duyulan sevginin temeli, cumhuriyeti kuran güç olmasındandır. bu nedenle cumhuriyeti koruması beklenen de yine bu güç olmuştur. ayrıca siyasiler, her zaman "siyasi" olacaklardır. haliyle doğru olanı değil kendilerine faydalı olanı yapacaklardır. insanlık tarihi, bize bunu öğretmiştir. mevcut düzenler her yerde farklıdır; fakat orduların onu koruma görevi değişmez. gezegendeki belki en gereksiz insani yapılanma ordudur, kabul,(ben de isterim çiçek, böcük, anarşizm ) ama seçimlerle şeriat başa geçecekse, ordu da bi zahmet bişeyler yapsın yani. istemiyorum arkadaş, ben şeriat meriat!. bunu engellemesini de vergilerimle beslediğim ordudan beklemek (aksini düşünenler kimden beklememiz gerektiğini de bi zahmet belirtirlerse iyi olur. ama " elbette, kendimizden." gibi hamasi lafları kabul edemiycem kusura bakılmasın.) onu sevmekse, seviyorum anasını satayım.
ülke kurtuluşunu değil, ülke bütünlüğünü ve korunmasını düşünen insanların duyduğu sevgidir. ülke ekonomik olarak işgal altındadır bunu da demokrat olan arkadaşlar * kurtuluşu "sivil otoriteden" beklesinler. bu ülke bu hale asker yüzünden değil sivil yüzünden gelmiştir. 1946'dan sonra türkiye'nin ne hale geldiğini görmek istiyorsanız yakın siyasi tarihi okuyun yakın askeri tarihi değil!
kürtçenin serbest bırakılması, pkk terörüne ayrılıkçı güçler, gerilla gibi tabirler kullanılması, terör örgütünün koşulsuz silah bırakması gerekirken buna "ateşkes" denmesi, ulusal çıkarları düşünenlere "statükocu" denmesi, "türküm" demenin faşizanlık olarak sayılması gibi daha da çoğaltabileceğimiz unsurların "demokrasi" olduğunu iddia eden kişilerin, ordunun bu ülkenin en saygın ve en sağlam kurumu olduğunu unutması sonucunda eleştirdiği sevgi türüdür.
"kasımpaşa ağızı" ile vatandaşı azarlayıp, eleştiriyi kabul etmemeyi, etrafa devamlı saldırmayı (iç politikada) dışarıda devamlı "vermeyi" "demokrasinin gereği" olarak görenlerin eleştirdiği sevgidir.
ordu bu ülkedeki demokrasinin koruyucusudur ve türk halkının koşulsuz destek verdiği, en güvendiği kurumdur. beğenmeyen daha demokratik ülkelere iltica edebilir, kendilerini tutan yoktur.
ne zaman başa gelen hükümet saçmalarsa yardımımıza yetişecek tek olgu olduğu için sevilmesi kaçınılmazdır.
amerikanın satın alamayacağı türkiyedeki tek topluluk.
sözlük yazarlarıyla sınırlı olmayan, yurt genelinde bir sevgidir ki öyle olması doğaldır.. eğer askerini sevmeyen varsa, sktirsin başka ülkeye gitsin efenim...
irticayı, bölücülüğü sevmeyen herkes gibi sozluk yazarlarının cogunlugu da askeri sever. çünkü irticacıların ve bölücülerin önündeki en büyük engeldir ordu.
ispanyol anayasasının silahlı kuvvetlere ilişkin 8. nci maddesi, bakın ispanya silahlı kuvvetlerinin görevi; kara, deniz ve hava kuvvetlerinden oluşan silahlı kuvvetler ülkenin egemenliğini, bağımsızlığını, toprak bütünlüğünü ve anayasal düzenini korumakla yükümlüdür. Ordumuza bu görevi verdiğimiz için iftihar etmeliyiz. Hiç bir zamam ürküntü duymamalıyız, buna anti demokratik olarak görmemeliyiz. Tam demokrasinin gereğidir.
