o değil de uzun zamandır yazmamışım ve ne çok özlediğimi farkederek hemen yazmak istedim. uzun zamandır nostalji hastalığına yakalandığımı tahmin ediyordum ki bu sözlüğü de hatırlamama neden oldu. hatta şöyle ki çok anım canlandı gözümde. bazı yazarlar hala bu sözlüğü okuyorlarsa onlara selam olsun.
kız arkadaşınızın ya sözlük ya ben diye önünüze iki seçenek koymasıyla hayatınıza fazlaca girmiş eylem. yahu anlamıyorum benim ben olduğumu levitten başka kim biliyor. kac haftadır yazdığım ilk entry. seviyorum ulan seviyorum seni ama sözlüğü de seviyorum. her neyse... kib sözlük.
cidden özleniyormuş. böyle 3 5 10 hafta çok da girmezseniz ve meşgulseniz sözlüğe girdiğiniz boş günlerinizi hatırlıyorsunuz falan garip duygularmış. evet.
beni bile şaşırtan duygudur. her ayrılıkta çok sinirli olurdum. (ayrılıklarda sinirli olurum ben hep.) bu sefer sinir minir yoktu. nasıl özlemişim, burnumda tütmüş buralar...
lan bu sanal ortamın ne belalarıyla uğraştım, ne ateşlerinden geçtim ya... buralarda hiç başıma gelmedi öyle şeyler.
anne: yavrum ne ağlıyon. Ne oldu?
Yazar: özledim anne ehüühü.
A: aşık mısın oğlum nedir derdin. Çıldırtma insanı.
Y: ne aşığı anne sözlüğü Özledim ben.
A: allah allah. Ne sözlüğü oğlum.
Y: ya varya şu uludağ şeysi ehühü. fırk.
A: ?
Y: ben girdiğim entrymin beğenilmesini, gol yiyen rüştünün ofsayt beklediği gibi bekliyorum anne. Fırk.
A: bey! Yetiş. Oğlun kafayı sıyırmış.
Birkaç gün sözlüğe gereken ilgiyi gösterememe sonucunda oluşan durumdur.
korkutucu bir olgu. "asosyal" olma konusunda hızla ilerlediğinizin bir kanıtı olduğu gibi, "siber" alemin sizi daha da içine çekmeye başladığının göstergesidir. herşey tadında güzeldir.
