yıllar geçmiş aradan, sözlüğü hepten unutmuşum denilen bir zamanda ev arkadaşının bir zamanlar birlikte sözlüğe girdiğiniz o liseli sıpanın şimdi tekrar yıllar sonra eşşek kadar olmasına rağmen yine geceleri sözlük başında olduğunu görmek, duygulanmak, eski günleri hatırlamak, ulan ne eşşeğim nasıl bıraktım ben sözlüğü nasıl ara verdim bu dersler insanı ne yer ne bitirirmiş meğer diyip hayıflanıp tekrar yazmaya başlamayı düşünme anıdır. (bkz: içime sordum dön dedi) sonra gelirsin yıllar önce yazdıklarına bakar vay arkadaş zaman der insan. tekrar oturup başlar yazmaya ufak bir temizlikten sonra. çok duyguludur. tabi bunda ev arkadaşınızın tekrar sözlük manyağı olması ve evde genel bir sessizlik olması da çok etkilidir.
