her insan kendinden geriye bir şeyler bırakmak, anın bir yerine kendi imzasını atmak ister. insan oğlunun yazma gereksinimi de işte tam bundan doğmuştur. Aşık Veysel "ben giderim adım kalır, dostlar beni hatırlasın" derken adının şiirlerinde yşayacağını vurgulamış, dahası adını yaşatmak için şiirlerinin son mısrasına adını koymuştur. bu kadim şiir geleneğinde olan alışıla gelmiş bir imzadır. eser sahibininin manevi hakları arasında adının eser üzerinde yer alması ve korunması da yer alır. bu hak ülkemizde de fikir ve sanat eserleri kanunu tarafından korunmaya alınmış haklardandır.
işte benim de sözlükte yazma nedenim ana not düşebilmek, bir nevi imzamı atmak ve ileride yazdıklarım okunduğunda bir parça da olsun hatırlanmak.
can sıkıntısı. ama en önemli nedeni de gerçek dünyadan sıkılıp sadece yazdıklarınla ve yorumlarınla anılacağın bir dünya oluşturmak. zaten sanal alemin bu kadar gelişmesinin temel sebebi de budur. insan kendi olmak istediği kişiyi, olmak istediği dünyayı yaratmak ister. çünkü ancak orada özgürdür.
