başlığı okuduğumda ilk aklıma geleni yazayım. mümkün olduğunca loş, perdeleri falan kapalı bir odada, koltuğa oturup bir süre, zihnindekilerin akışını kontrol etmeye çalışarak tavana bakmak terapi gibi geliyor. bende çok işe yarıyor. bir de ortam sessiz olacak tabii. gerçi sessizlik ve istenildiği an yalnız kalabilmek başlı başına bir rahatlama unsuru orası ayrı.
zum olana kadar içmek, kendimi bilerek salmak ve sarhoş olmak, giymediğim kıyafetleri kesip biçip yeni modeller çıkarmak, köpüşle uzun uzun yürümek, denk gelirse kavga etmek.
