uludag sozluk'ten veya herhangi bir sozlukten utandığını açıklayan ama buna rağmen değişik çekincelerle ayrılamayan kişilere denebilir bu söz. korkaktır çünkü beğenmediği bir ortamdan utanmasına rağmen ayrılamamaktadır. bu nasıl bir ezikliktir ki bu kadar utanmasına bu kadar beğenmemesine rağmen bırakamamaktadır. buradaki lafım da yanlış anlaşılmasın elbetteki beğenilmeyen durumlar olabilir ama bu kadar sövüp de bu kadar aşağılayıp utanmana rağmen çekip gidememek de bana garip geliyor açıkçası. her şeyin de bir sınırı olmalı. eleştireceksen eleştirirsin olur biter. ama bu kadar duygusal bağ kurup utanıyorsan bence ruh sağlığı için o insanın sözlüğü bırakması lazım. ama yapamadığına göre de korkuyordur. yani korkaktır. o zaman da ona cesaret lazım.
bazı yazarların yaptığı abuk subuk şeylerden utanmasına rağmen kalıp gerekli cevabı verecek olan lakin bu ne perhiz bu ne lahana turşusu tadında korkaklıkla suçlanabilen insandır. utanılan her yerden gidilseydi hayattan, insanlardan her utanıldığında intihar edilmesi gerekmekteydi. oysa ki gidişler ne kadar karizmatik ve kahramanca da görünse gerçek korkaklıktır.
insan bazen kendisinden de utanır zira; kendini uçurumdan yuvarlamaz tabi ki. gün gelir, evladınız bir yanlış yapar, utanırsınız. camiye mi bırakırsınız? hayır. örnekler çoğaltılabilir. lakin ağır öğrenme seviyesini de kapsayacak belirgin örnekler verdiğim için bu bahsi kapatıyorum.
dolayısıyla sözlükteki bazı hal ve tavırları gördüğümüz, eleştirdiğimiz ve kınadığımız için korkak değiliz efendim.
