önce sadece yatağa atmak için çaba sarfettim sonra tanıdıkça sevdim aşık oldum. galiba bir sene falan karışılıklıydı sevgimiz. sonra terkedildim. koluma ayrılık tarihimi dövme yaptırdım. ben ankara da o istanbuldaydı. sarhoş olduğum zamanlarda gece 2-3 gibi otobüse atlayıp Göztepe köprüsünün orda inip ümraniyeye geçtim evinin etrafında bir kaç kez bir mabedi tavaf ediyor gibi gezdikten sonra daha da yıkılmış şekilde ankaraya döndüm. tam 3 sene acaba yeniden barışır mıyız beni arar mı kafasında bekledim. binlerce kez mail atıp onun için litrelerce rakı ve bira tükettim. hala ciddi anlamda sarhoş olduğum zamanlarda aklımdan geçen aklımı alan yanaklarımın gözyaşlarımla ıslanmasına sebep olan kişi kendisi. tıp okuyordu bitirmek üzere olmalı. ben bu süreçte bir sene cezaevi deneyimi yaşadım, annemin kanser hastalığıyla onunla beraber mücadele ettim, alkol sebebiyle hafiften obez kıvamına geldim ve ciddi anlamda çöktüm. ama hala o benim bir tanem. güvenparkdaki o sarılışını unutursam kalbim kurusun. obsesyon sahibimiyim bilmiyorum ama ondan başkasına bu kadar aşık olmadım olamadım ki ben aşık olmayı bilen bir adamda değildim.
