iki kez uludağ sözlük zirvesine katıldım sanırım. çok nezih insanlar tanıdım. hele bir tanesi bekarlığa veda partisi şeklindeydi. hiç tanımadığım bir abinin bekarlığa vedasını hüzün içerisinde kutlamıştık.
Bazıları yazmış gereksiz boş vs. Lan aq gerekli değil zaten, mecburiyet yok. Ortak dükkan mi açıcaz. Biliyoruz şart değil. Mecbur olduğumuz icin değil, olursa iki kişi istediği için olur.
güven sorunu itibariyle bir kızın kolay kolay gerçekleştiremeyeceği eylem.
bununla birlikte dışarıdaki insanları ne kadar keşfedebildik, onlarla yüz yüze iletişim kurmaya ne kadar cesaret edebildik ki sözlük insanlarıyla tanışıyoruz? bence dışarıdaki hayat daha önemli.
11 yılda bir kez. Ankara dan izmir e iş nedeniyle gitmiştim. O da aydın’dan izmir’e Geldi. Oturduk akşam yemeği yedik..vakit çok geç olmadan onu otogara bıraktım. O aydın’a döndü Ben de otelime.
Kanser olan yakınıma kan vermek için bir yazar arkadaş gelmişti, çok samimi ve iyi birisiydi. Sonraları ben sözlüğe uzunca bir süre girmedim. Yakınımı kaybettim, o arkadaşla sonrasında iletişim kuramadık sanırım. Huzurunuzda birkez daha teşekkür edeyim kendisine.
herkesi aynı kefeye koyup millete akıl vermek neyin nesi? yüzyüzeyken küfredecek, hakaret edecek bir tarzımız bulunmaz çoğumuzun, eminim. sözlük dediğimiz yerde zaten hep bir maddi gösteriş yapıyoruz. kimseye sataşmadan yazısını yazan, kendi resmini kullanmayan kişi sayısı gitgide azalıyor. eğer bir gün böyle bir buluşma gerçekleştirirsem gelip buralara yazmam büyük ihtimal.
