acı. çok acı bir durum. çevrendeki insanların seni anlamadığını düşünüp, ya da onlara kendini yeterince ifade edemediğini düşünüp beyinde sözlük ışığının yanması acı bir durum. böyle oturup düşünürken, içinde fırtınalar koparken, böyle harbiden en doğal halinle içten muhabbet edip seni tam anlamıyla dinleyen birisiyle dertleşmek isterken, rahatlamak ve içini dökmek için sözlüğün akıla gelmesi garip bir his.
acı olduğu kadar, gerçekliğin ta kendisidir. insan özgür hissediyor kendini, rahatça saçmalayabiliyor ya da ağzına geleni sayıyor pervasızca. bence artık insanların tek samimi olduğu yerler sözlük vs. gibi sosyal medya araçları. birbirimizi tanımadığımızdan ve tanıma ihtimalimizin olmamasından aşırı derecede özgüven sahibiyiz. bu iyi mi kötü mü tarışılır. ancak göz ardı edilmemesi gereken tek gerçek, hepimizin kişiliklerimiz bu ortamda sek haliyle ortaya döktüğüdür.
edit: alayınıza selam olsun ey cemaat-el sözlükin. *
