ne zaman biri ölse en az bir kişi çıkıp ''oh canıma değmiş, ne de güzel oldu beah'' deyiveriyor. kim olursa olsun ölen bir insan olduğunda sevinmek çok doğru gibi gelmiyor bana. ölüm lan bu, ölüm işte. yani bir gün senin de mutlaka başına gelecek bişey bu, senin de çoluğun çocuğun senin acını yaşayacak. ne bileyim genç ölürsen anan baban yanacak, ağlayacak. bu ne vurdumduymazlık, nasıl bir kalpsizlik?
