Çıktım sokağa, selam verecek adam kalmamış. Girdim mekâna, şerefine içilecek dava kalmamış. Kulak verdim ortama, delikanlı laf söz kalmamış. Baktım âleme, çakallardan oturacak yer kalmamış. Oturdum düşündüm sabaha kadar; “Birkaç dosttan başka kimse kalmamış.”
Sevdik olduk isyankâr, yalan dünya bize dar. Paramız pulumuz olmasa da aslanlar gibi yüreğimiz var. Değer vermeyiz dünya malına, boyun eğmeyiz Allah kuluna, dostluk bizde böyledir ölürüz dostumuz uğruna. Kahpe olup bin yıl yaşayacağıma delikanlı gibi bir gün yaşarım.
