sonra kendilerini küçümseyen minik erkekleri dünyaya getirirler ve kadın olduklarına pişman olmadan insan olmayı öğretmeye çalışırlar o minik erkeklere.
not: sözlüğün kadın yazarlarının söz hakkını aldığım için umarım onları kızdırmamışımdır.
Bir gün denizaşırı bir seyahat yapıyordum. Elimde pipom, sırtımda sarılı, siyahlı ekose ceketimle güvertede oturmuş dalgalara bakıyordum. Ansızın onu gördüm. Esmer kaslı bir denizci... onu daha önce de yelkenleri ayarlamak, güverteyi temizlemek gibi seksi işler yaparken görmüştüm. Ancak çok da dikkate almamıştım. O gün ise batan güneşin altında teri ışıl ışıl parlarken bana bir başka gözüktü.
pipodan çektiğim dumanı fütursuzca bu serseri görünüşlü delişmen oğlana üfürdüm. O anda kaslı bacakları at gibi titredi. Avını izleyen bir dişi örümcek edasıyla Gözlerimi kaçırmadan bakmaya devam ettim. Aciz ve üzgün bir şekilde gözlerini kaldırdı. Göz pınarları dolmuştu. Dayanamadım yanına gittim. Neyi olduğunu sordum fakat türkçe bilmiyordu. Ben de kanatlarımın arasına aldım ve göz yaşlarını yüzünü okşarcasına sildim. Hareketlerimle yanında olduğumu anlatmaya çalıştım. Birden hızlı hızlı nefes almaya başladı. Belli ki teselli amaçlı bu hareketimden tahrik olmuştu. Hemen kamaramı işaret ettim. Korktu. Dedim "not afraid, ben dost olmak sana." Öyle deyince hem istekli hem de ürkek adımlarla peşimden geldi. Kapıyı açtım yatağı işaret ettim. Acele acele soyunduk, yatağa girdik. Bir yandan dalgaların sesi... şipir şipir dalga sesi. dalga sesi değildi sanki. Sanki hımmm şişedeki suyun sesini andırıyordu. Ter, evet ter. Ama o da ter gibi değildi. Gözlerim açıldı. Kız arkadaşlar başucumdaydı. Yurttaki odamdaydım. Gülüyorlardı. Esra'nın elinde şişe ve bardak. Ve yatağımda bir ağırlık. Bahriyeli yarime sonsuza dek elveda diledim. Bu da böyle bir anım.
Not: hikayenin sonunda yazarın kadın olması bekleniyordu. Lakin yazarın terbiyesi daha fazla elvermedi. Kalanını okurların hayal gücüne bıraktı.
