bugün itibariyle günyüzüne çıkan çatışmadır. bölünmenin kolay bütünleşmenin zor olduğu şu günlerde katkıda bulunulmaması gereken çatışmadır. tabiki herkes istediğini düşünebilmelidir, kimsenin kimseyi etkilemesine gerek yoktur zira herkesin sistematik düşünce yürütebilen bir mantık mekanizması vardır. bir insan için önemli olan hiçbirşeye küfür veya hakaret edilmemeli, aşağılanmamalıdır.
sözlükteki ateistlerin saldırgan olmasından kaynaklanır. solcu, sağcı çatışmasıyla aynıdır.
bazı yazar arkadaşlar demiş bu günler birlik olma günü falan. kardeşim birlik olsak ne olacak. ateist herifin ülkesine ne katkısı dokunsun. savaşa gitsek korkar. cenabet gelir kaybederiz savaşı. iman gücü kurtarır bizi bir tek.
yanlis anlasilmis bir hadisedir. ateist dindar ile catismaz, inanilan masal ile, zihniyete coreklenmis fantezi ile ugrasir. dindar ise inandigini kendisi icin savunmak zorunda oldugu icin, ve ateist'in de inanci olmadigi icin, durur ateist'in kisiligi ile ugrasir, boylece dinini kurtariyor zanneder. bir yanilgidan digerine yelken acar.
dindar "kesimin" kendinde gördüğü garip bir hak yüzünden çıkmış "çatışmadır".
şöyle ki, bir müslümanın ateizm veya bir ateiste ileri geri sövme, galiz hakaretlerde bulunma hakkı mevcuttur. zira onlar "cehennemliktir". fakat bir ateistin, islamı veya bir müslümanı eleştirmesi, "saygısızlık yapmayın puştlar!" argümanıyla durdurulmaya çalışılmaktadır.
ben hayatımda ne islam'a, ne de müslümanlığa hakaret etmedim. insanların inancı kendisini ilgilendirir. ancak sırf bir insanın inancı diğerinden farklı diye, o insana "korkak bunlar, bu heriflerin ülkesine ne hayrı dokunur?!" demenin amacı nedir?..
ateistlerin, dindar olanlar ile tartıştığı değil, dindar olanların aileleri ile tartıştığı meseledir. şahsen ben tartışmıyorum asla. ne zaman ki kendi mantık çerçevesi içerisin de oluşmuş bir fikir bulabilirim, o zaman uzun uzun yazmaya başlayacağım. yoksa tüm mesele, yetiştiği ortama ayak uydurmaktan, yemek yemekten vb hayati ihtiyaçlarını karşılamaktan başka hayata karşı bir duruşu, düşüncesi olmayan insanın saldırganlığıdır, küfrüdür.
+ anne bu nasıl oldu
- rabbimin hikmeti
+ ya bu
- allah'ın lütfu
+ oley. allah, müslüman, amin.
dindar yazarların girmemesi gereken çatışma. çünkü din tartışılacak konu değildir. inanırsın veya inanmazsın , yaparsın veya yapmazsın tüm olay budur. Eğer iş hakaret boyutuna girerse iş moderatörlere düşer artık.
Ne siz inanmayan bir insana görmediği birşeye inanmasının mantıklılığını kanıtlayabilirsiniz bilim adamları bunca fosiller bulurken, ne de inanan bir insana bütün bu çevresindekilerin bir rastlantı sonunda bir süngerimsi organizmanın evrimleşerek oluşturduğunu anlatabilirsiniz. inanç meselidir bu kimi inanır kimi inanmaz. aslolan saygılı olmaktır ancak toplum olarak çok uzağındayız bunun.
salakça bulduğum ama bazen istemeden içine girdiğim aptal tartışmalardır. çoğu zaman kışkırtma ile başlar (kışkırtan her iki taraftanda olabiliyor) ve çığ gibi büyür sonra biter ama millet sinir küpü olur, birbirinin annesini gıyabında düdükler.*
gereksiz olmakla birlikte zaman zaman insanı içine çeken çatışma.
saygı kavramının yazarlar arasında ne kadar geliştiğinin açıkca göztergesi. inançlı bir insanın inancı kendisinden başka kimseyi ilgilendirmez, inançsızlıkta aynı şekilde. bir insanın yaşadığı inançtan yada inançsızlıktan rahatsızlık duyanlar sadece rahatsız insanlardır.
kabullenme insanların zayıf olduğu konulardan biri. sanki her boku biz biliyoruz gibi sevgilimizi, arkadaşlarımızı, eşimizi, karşımızdaki insanın inancını, inançsızlığını, değiştirmeye çalışıyoruz. algıyabildiğimiz tek doğru bizim doğrumuz buna inanmayan her insan yanlış yolda. bundan o kadar eminiz ki bizim istediğimiz gibi olmalarını, düşünmelerini, inanmalarını yada inanmamalarını bekliyoruz. bu saygısızlıktır, bu bir insana yapılacak en büyük hakarettir.
insanlar inançtan inançsızlığa, inançsızlıktan inança tercihlerini değiştirebiliyorlar. bu şekilde bir çok örnekler varken bir insanı sadece bugünkü inancı yada inançsızlığı ile değerlendirmek sahip olunan beynin ne kadar geliştiğini gösterir.
niye tartışırlarki? ikiside en uc noktayı savunuyor.
git fenerli ramboya seni galatasaraylı yapalım de üstüne atlar. aynı şeyi fanatik galatasaraylıya de aynı mevzu ortaya çıkar yine. saçma sapan anlamsız..
bukowski okuyanlar bilir, pis moruğun romanları yüksek miktarda biyografik unsur taşır. henry chinaski namlı karakteri aslında kendisidir. işte bu adamın gençliği 40'lara denk gelir, amerika'da geçer. bu adam zevklerinden bahseder ve bir zevki de şudur ki ateistler ile dindarların çatışmasını izlemek. asla bir sonuca ulaşamayacaklarını bildiğinden zevkle izler bu çatışmayı. benim bu girdiyi yazmamın sebebi ise o dönemde -yani 1940'ta- sokak ortası gibi yerlerde süregelen bu tartışmaların günümüzde ülkemizde daha internet ortamında yeni yeni rahatlıkla(!) gerçekleşebiliyor olması. ne tartışması yahu. pardon yanlış oldu...çatışma işte.
sidik yarışından öteye gidemeyecek hadisedir. gerçekten anlam vermek imkansızdır. kime ne milletin inancından veya inançsızlığından. kusura bakmayın ama, bu şekilde pirim yapmaya çalışmak, şerefsizin önde gideni olmakla aynı şeydir. bir hayat kadını, bunların yanında çok daha saygındır.
Allahın yokluğu kesin olsaydı herkes ateist, varlığı kesin olsaydı herkes teist olurdu.sonu gelmeyecek olan tartışmadır. Bir sonuca hiçbir zaman varılamamıştır, varılamayacaktır. Bırakın herkes istediğini düşünsün.
