ne okuyacağım lan, işe yaramaz adamların/kadınların yazdıklarını, kıçından uydurma sallamasyon hikayelerini filan. hayatta okumam yani. kafamı bu boş şeylerle dolduramam açıkçası. ama yapılan oylamalardan da şunu kavrıyorum ki; yazdıklarımızı okuyan, anlamaya çalışan hamidolar var.
aç bi' ders kitabı oku desen, bir roman oku desen, öküzün trene baktığı gibi suratına bakar. git iki bir şey öğren desen çemkirir; yüzüne bakmaz ama gelir, ne idüğü belirsiz birkaç adamın, süslenmiş, tıynetsiz ve desteksiz sallamalarını okur ve oylar. tam bir acziyet vesikası doğrusu.
ben sadece yazarım arkadaş; aklıma bir şey takılır, içimi dökmek için karalarım biraz ve çıkarım akabinde. bir şey öğreneceksem, okuyacaksam veya gündemi takip edeceksem; vikipedi, wolfram veya gündemi takip edeceksem bir sürü haber siteleri buna hizmet ediyor zaten. on tane giri girmekten başka bir meziyeti olmayan adamı ne okuyacam lan; keriz miyim ben, ehe.
kaliteli yazarları yakalamıştır.*
farklı bir bakış açısı ediniyordur. yazmak için yazmamalı. okumalı, düşünmeli, tartışmalı. zihni çalıştırmalı. yoksa sözlük dediğin nedir ki? bu kadar dar bir pencereden bakmamak lazım hayata. her insan kitap gibidir aslında. burada yazanlar ruhuyla, düşünceleriyle , tecrübeleriyle aslında kişiyi zenginleştirirler. işte önemli olan o kişileri bulabilmek. kuru gürültünün ardında seçebilmek. yoksa iyi yazanlar vardır. onları okuması insana keyif verir.
