hiç yalnız kalmadım, hiç yalnız değilim.
ben her zaman kendimleyim.
ne kadar kendime kızsam da, kendime küssem de, bazen kendimi balkondan atmak istesem de her yalnız kaldığımda ve yalnızlık duygusu yaşadığımda kendimle oluyorum ve yalnızlığımı unuturum.
aptallığı, akılsızlığı, pişmanlığı, üzüntüyü, günahı barındırsa da kendime her zaman fırsat verdim.
anlayış verdim.
sevgi verdim.
kendimi sevdim.
kendimin mükemmel olmasına neden olan hataları ve günahlarıydı.
çünkü; bunlardan ders almasını sağladım.
ayağı kırılan atın veya hastalanan bir ev hayvanının uyutulması gibi kendimi yok etmedim, ona yardımcı oldum.
sizler de öyle yapın.
yalnızlık duyduğunuzda veya yardıma muhtaç olduğunuzda ya da birine ihtiyacınız olduğunda ilk önce yanınızda içinizde olan kendinizi hatırlayın ve ona sarılın.
yıkılmayın, tutulun ona.
ve unutmayın, asla yalnız değilsiniz.
eğer kendinizi unutur yok ederseniz tanrı bile sizi terk eder, kimse sizinle olmaz.
