ne zaman özene bezene yazarım, iyi yazdığımı düşünürüm; tek artı almaz, başlıkla birlikte aşağılara kayar. ama rastgele, aklımdan ilk geçeni yazdığım bir entry girerim. sürüsüyle artı gelir. enteresan durum.
herkes yazıp oylanmayı, karmasını arttırmayı, çoşmayı bekliyor...
ama kimse oylama yapmıyor...
benım "iyi" demesem bile oylanmamış çok sayıda yazım var.
özellikle "kürt-türk, am-göt-meme, fenerbahçe-şike" barındırmıyorsa entry silinip gitmeye mahkum.
sözlükteki yazarların pek de ilgisine çekmeyen ancak iyi yazılmış entrylerdir. kötü entryler değillerdir.. ancak sözlükte o konuyla ilgilenen az vardır.
bende neden hiç oylanmıyorum sorusunu aklıma getiren olaya cevap niteliğinde bir başlığın var olmasının bana enteresan geldiğindi fark ettmem üzerine yazdığım yazıyı o kadar uğraşsam da sözlük formatına hala oturtamamın acayip geldiğini bildirmek. *
dünya üzerinde farkına varılamamış bir sürü cevher insan olduğu gibi... her kafadan bir ses çıktığı için, gereği, doğruyu, en iyiyi söyleyip susanlar aralara karışmıştır.
oylama gerekli midir değil midir, benim entrym bi artı/eksi oyla değerlendirilecek kadar basit mi, oylama olayı iyi mi kötü mü gibi soruları bi kenara bırakacak olursak; sözlükte hiç oylanmamış binlerce iyi entry bulunduğu gerçeği acıdır.
neden?
entry okunmak için yazılır. aksi, şizofreniye işarettir. entrynin okunduğunu gösteren tek işaret de oy olduğundan, kişi okunup okunmadığını buna göre değerlendirir. ne çok okumalı cümle kurdun bilader dediğini duyar gibiyim bu arada.
hiç okunmayan ve sürekli yazılan bir sözlük de, herkesin bağırarak konuştuğu ve birbirini dinlemediği boktan ortamlara benzer. dersen ki, kimsenin birbirini dinlemeden konuşmasında da bi haklılık payı vardır. zira daha önce dinlediği şeyler bir ske derman olmamış boktan cümlelerdir, dersen de hak veririm. dolu dolu konuşursan dinlenirsin. mi acaba?
haa, 'lan bak şu sol frame'e. okunacak, oylanacak kaç tane başlık görüyorsun' diye atağa da geçebilirsin. ve ben yine hak veririm. ama bu boktan başlıklar/entryler yüzünden, yazmaya-okunmaya hevesli, söyleyeceği dolu dolu cümleleri olan arkadaşların arada kaynayıp gitmesi ne kadar adil, diye de eklerim. ve onların 'lan nasıl olsa okunmuyor' diye yazmayı bırakması..
mahallede/okulda/işyerinde dağarcığı dolu dolu, dili her daim iki tek atmış gibi yumuşak nice insanların olduğunu hissetmek ama onlara ulaşamayıp yine skik adamlarla yaşamak zorunda kalmak gibi bi hisle yazdım bu entryi. tam anlatamadım gibi. bilemem.
