benim bu. ama eksikliğini hissetmiyorum. sonuçta yalnızlığın ağırlığını taşıyabiliyorum. güçlü sayılırım. insanlar bana bakıp davranışlarımı kopyalıyorlar..
ama tabii hiç arkadaşı olmamış, arkadaşlık duygusunu hiç yaşamamış izole ruh haliyle yaşayan insanlar da çok. öyle ya da böyle içimi parçalıyorlar. bir engelleri, bir kusurları olabiliyor kimi zaman.. amaan boş ver insanız işte hepimizi, anlatabilmek istiyorum kendilerine.
bu tip ortamlardan ürküyordur. haklıdır da. çünkü kim ne bilmek, anlamak çok zor. ama nadiren çok iyi, düzgün insanlara rast gelebiliyorsunuz. benim burdan iki tane ( silikler) görüştüğüm, iyi ki tanımışım dediğim arkadaşım var. yani özetle: zor ama imkansız değil.
