birbirinin kopyası tonla cümle ile, öldüm bittim yandım eridim tarzı acılarını afişe etmek, demagoji selinde sürüklenmek niyetindeki yazarların sıkça başvurduğu eylem. aşk özneldir, nesnel tespitlere gelmez, gelemez. iki bile değil tek kişiliktir. bu kadar tanımlama, ifşa etme, anlam katma çabası lüzumsuzdur. yaşandığı yere gömülür, ortaya özgünce koyulmadığı müddetçe birbirinin aynı his kusmuklarını saçmanın gereği yoktur, böylesi ancak okuyanı irite eder.
kuyruk acısının boyutlarının ne denli büyük oldugunun kanıtıdır. diger yandan bitmek tükenmek bilmeyen ve tanımının ne oldugu konusunda herkesin ortaya bir şeyler atabildigi aşkın, sevginin sonucudur.
