sözlük. dermansızım. kötüyüm. ağlıycam. saçlarımda beyazlar var artık. yıllar geçiyor. acele ediyorlar. sonra geri dönüp bakıyorum. yok yok gerek yok...
içim de bir ağırlık. yalnızlık ömür boyu. çok şey söylemek istiyorm dünyaya sonra bir susma geliyor. anlaşılmadığımı konuşsam bile çare bulunmaz gibime geliyor ve içime gömüyorum dertlerimi.
bitsin artık bu dram demek istiyorum sonra onunla vedalaşamıyorum. hiç olmayacak fikri beni korkutuyor. mutlu olamıyorum mutlu edemiyorum. bu da geçer mi?
tek istediğim sevmek ve sevilmek, beraber anı paylaşıp çılgınca sevişmek. sonra sonrası sonrada kalsın. ama yok yanımda yokum kalbinde yokum aklında yokum onda. onun için yapmayacağım şey yok gitmeyeceğim yol yok. sevdim sadece utanılacak bir şey yapmadım. sonra onlarca kitap okuyorum ayrıl boşver diyorlar sonra kalbim bir serçe gibi oradan ses veriyor ve o kitaplar uzmanlar boşa konuşmuş oluyor. hayatta kaç kere aşık olabiliyoruz? satırlar uçuyor aklımdan...
yangın yeri içim. allah'ım sen yardım et dermansız dertlere düşen kullarına. dermanı sen göster. aydınlat yollarımızı. sevgi ve şefkat ile iyileştir bizi.
kadınlık neydi? bunun cevabını arıyorum bu günlerde.
kanka * ben şimdi ne yapayım ha ne yapayım? bana bir yol göster.
kişisel gelişim kitabı mı alayım? olabilir aslında bak, güzel fikir.
aslında kişisel gelişim kafada biten bir şey, böyle kitapla pek olacak bir şey değil ama ferrasini satan bilge güzel kitaptı.
tanım : yazarın sözlüğe içini dökmesi durumudur.
bundan yıllar önceydi bir kere bursada hastalanmıştım. sanırım yine soğuk algınlığı nefes alamıyorum halsizim üşüyorum hep uykum var. yani dönem dönem herkesin başına gelen şeyler. ama o halde yola çıkmam gerekiyordu eve gitmek için. akrabalar falan kal diyorlar ama hep ağız ucuyla, aptal değilsen anlarsın o kadarını. ben de kuytu bir köşe buldum ağlamaya başladım bir garip oldu içim. yalnızlıktan, çaresizlikten böyle sağ sola savrulmaktan. ben de ağlarken kuzenim gördü otuzunu aşmış koskoca adam. sonra gitmiş demiş ki afi türkiyeden gittiği için ağlıyor ha ha. benim oradaki o oksüzlüğümü anlayamadıysan abi ben sana ne diyeyim.
neyse ara sıra olur o haller bana. mesela akşam yine aynısını yaşadım. öğlen bir etkinlik vardı oraya gittik akşamda arkadaşlarla yemek yedik. ben daha öğlen anladım iyi olmadığımı ama neyse devam ettim. akşam ateşim çıktı her yerim yanıyor ama ben üşüyorum hatta titriyorum. herkes kendi dalgasında kimi film izliyor kimi internette biriyle konusuyor. oradan çıktım ben kendimi sokağa atmamla hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. annemi özledim. sonra hatırladım annem evladım uzaklara gitme demişti. ve şimdi yalnızdım ve bunu suçu bendeydi. anne ben hastayım bile diyemecek durumdaydım.
o halde 2 tram değiştirdim eve geldim. kalorifere sarıldım, sonra uyudum. şimdi ateşim düşmüş ama iyi değilim be sözlük. şimdi de iyileşicem ben. kalkıcam. ama öbür sefere yine mi aynısını yaşıycam. her hastalandığımda ben nereye aitim diye sorucam. benim ailem nerede ben ne yapıyorum sorularını sorucam kendime.
bazılarına göre bunun bir çareside artık bul kendine birini evlen. dile söylemesi ne kadar kolay. bul birini evlen. sev birini evlen deseniz anlıycam ben sizi de. sosyal danışmanım bile bul birini evlen kurtul bu dertlerden diyor. benim yerimde başkası olsaydı kolayı seçerdi. ama ben sevmediğim biriyle evlenemem. o yüzden kimseye yüz vermiyorum. ne taş kalplisin sen yahu diyenler dolu. ben sevmek sevilmek istemiyor muyum. deli miyim ben. tabi ki istiyorum. hem de çok ama sevemiyorum. içimde hep bir umutla yaşıyorum. ama o gelmesse de bütün ömür yalnız olmayıda göze aldım.
Benim cok sik yaptigim eylemdir. sozluklerde hep kucuk de olsa bir seyler yazarim, genellikle karsi tarafa soyleyemediklerim olur o yazilar. sozlukleri benim icin degerli kilan da budur ya.
kimi zaman itiraflar bölümünde kimi zaman da insanın içini acıtan durumlarda (#18263123) kendi açtığı başlıklarla peşine onları, yüzleri sürükleyerek gerçekleştirdiği eylemdir. insanı ferahlatır.
tam anlamıyla amaçsızım sözlük. saatlerce boş boş bir şey yapmadan oturabilirim. ki öyle yapıyorum da. oturup günlerin geçmesini bekliyorum. ve son günlerde bütün arkadaşlarımı tek tek kaybediyorum. kendi rızamla, isteyerek. çünkü ben bir aptalım. insanın kendini tanıması da güzel bir şey.
çok dertliyim lan sözlük, gittik yarrak var gibi halısahada bacağımızı elimize aldık geldik. şimdi kırdık kıçımızı burada sana dert yanıyoruz amınakoyim. ulan asosyalliğin dibine vurdum sosyal hayata tekrar nasıl adapte olucam lan ben?
