Birini herhangi bir şekilde rahatsız ediyor olmak. Öyle doğaüstü varlıkmış falan sikseler korkmam. Alayının amına korum. Sabah yürek yemiştim baya fayda etmiş aq.
akşam işten çıkıp eve gittiğimde sokakta park yeri bulamama korkusudur. aslında tam korku değil öfke ile beraber karışık korku diyelim.
bizim sokağa yaklaşık 10-11 araba sığıyor nizami park edildiği zaman. bizim sokakta benimle beraber arabası olan tek 1 ( bir ) kişi var. yani normal şartlarda 2 yan apartmanda oturan o eleman ile beraber çok rahat park yerimizin olması gerekirken işten eve gittiğimde 1-1.5 metre aralıklarla park etmiş 6-7 araba oluyor mutlaka. kimisi 3 sokak yukarıda oturuyor kimisi 2 sokak aşağıda. ama bizim sokağa park ediyorlar sürekli.. kendi kapılarının önü boş olsa bile komşuları ile papaz olmamak için tam bizim kapının önüne getirip bırakıyorlar arabalarını. küfür etsen günaha giriyorsun. adamlara denk gelip park etme desen sanki haklılarmış gibi "nöröyo pork ödocomm sokok sonon mo no konoşoyon" diye çemkiriyorlar ve dövmek zorunda kalıyorsun. camının önüne park ettikleri kadın rica ediyor evde astım hastası var pencere kapanıyor eve hava gelmiyor buraya bırakmayın diyor ona da çemkiriyorlar. tuhaf bir durum. ulan hadi illa oraya bırakacaksın o arabanı bari önündeki ve arkandaki ile 1 er 1.5 ar metre boşluk bırakma ahlaksız yavşak. istanbul demek sorun demek sıkıntı demek stres demek. aslında en büyük korku istanbulun ta kendisi. 70 milletten insan var herkes ( hepimiz ) aşırı gergin aşırı hoşgörüsüz ve aşırı ukala.
25 yaşında herkes gibi olmaktan korkuyordum. sıradanlaşmaktan... ben farklıydım, asiydim, zekamla övünürdüm. çok da zekiydim. 26 yaşında evlendim sonra değişmeye başladım. 5 senede evlilik beni yaşlandırdı, çökertti. iyi ki dedem nietzsche zamanında evlenmemiş. çünkü ben en korktuğum şeye dönüştüm. evet dostlar şimdi artık ben de herkes gibiyim.
lunapark. sadece çarpışan otoya binebilirim o da hatır için. bir kez gondola binmiştim yirmi yaşımda galiba, her yanında binlerce ibret saklayan o kayıktan arapça türkçe karışık dualar okuyarak ve yaklaşık yirmi beş yaşıma varmış olarak indim. indim dediğim de kendim inmedim indirdiler.
iki tutaçla birlikte tutarken bile birden onların elimden kayacağına ve elimin yanacağına inanıyorum. bebekken elimi fırında falan mı yaktım bilmem ki*
