aralık ayı genel tablom hiç iç açıcı değil. gözümü zor açıyorum, bi karar vermeden önce 2-3 kere düşünmek zorunda kalıyorum zira karar mekanizmam zayıfladı. dünya boşlukta, alkol seviyemi arttırdım ancak sorumluluklarımı yerine getiriyorum. nefes alayım mı almayayım mı bilemiyorum. dünya bir adım ötedeyken ben 2 adım atıp ya boşluğa ya da 1 adım geri atarak olduğum yerde sayıyorum. aralık 2017 yi hiç beğenmedim.
Annen yok, kimsen yok lafı ne kadar doğru. Senede 1 yada en fazla iki memlekete geliyorum. Annem babam yaşlı, onları ziyaret edeyim diye. Abimler üst katta oturuyorlar. Ben gelmisim gelmemisim umurlarında degil, annemin zoruyla az evvel üst kata abimin kapısına gittik ama beyefendi karısıyla yürüyüse gitmis, bu sogukta yürüyecekleri tutmuş (!). Diger abimin evinde günlerdir baldızı var daha hiç asagıya inmedi, camdan gördüm baldızın cocugunu gezdiriyordu mutlu mutlu. Annem babam bu dünyadan göcüp gidince bana burda yer yok. Şu kapıyı açar siler süpürür onların hayalleriyle bir bardak cayımı icer dönerim bir kaç yılda bir. Iste böyle bir ruh halindeyim...
