bu memleketten gitmek istemiyorum lan! sevdiklerimi buraya getirsem, o da olmaz. kahretsin dostum doğuştan cenabetlik var galiba, istediklerim olmuyor.
Sürekli bir şeyleri, birilerini bekliyorum.
Hepimin beklediği bir şeyler yok mu? Ölüm gibi...
öleceğini bildikten sonra gülebilen insan neden gülüyor? Yoksa daha iyi bir yere gideceğini mi biliyor?
Sıkıldım dostum, sıkıldım. Düşünmekten, özlemekten, yanılmaktan ve kaybetmekten yoruldum. Neden bizi olduğumuz gibi kabul etmiyorlar, neden illa bir kalıba girmek zorundayız?
Neden öğretmediler bize? Neden yanımızda olamadılar? Bu düzen herkes için kötüyse neden değişmiyor?
Bıktık dostum, bıktım beklemekten.
