Yeğenim.hasta iki gündür.halsiz, baygın geziyormuş evin içinde.ona sarılmak isterdim.sarılayım ki bana geçsin bütün hastalığı küçüğümün.o minik bedeni kaldıramıyor hastalığı.
hani herkese bahsettiğim kişi . ufacık bir şey böyle birde şirin anlatamam öyle güzel gülüyor ki namussuz. sesi de böyle hafif kısık. az kaldı 50 dakika sonra şirkette olacak. keşke atlasa boynuma. yada atlamasın izin verse bana. verir mi? ancak karşılıklı susarak 1 sigara içebiliriz o yani.
geçen hafta çalıştığım hastanede "abla bende bir saat var versem alır mısın" diye soran temizlik görevlisi, sürekli çay kahve soran hemşireler, çocuklara şeker dağıtmaya gelen liseli genç kızlar, yardım eden bütün doktorlar, torununun serumunu da yükü gibi taşıyan güler yüzlü koca yürekli dede, odasında sıkılıp bana arkadaşlık etmeye çıkan küçük dostum adem, mesai sonrası gece yarısına kadar karşılık beklemeden çalışan murat öğretmen, onkolojide ve diğer bölümlerde yatan bütün hastalar, allah'ın şifa ismi baki..
