istanbula adımımı attığım an beni bıraktıkları,içindeyken bunaldığım ,i nsanlarından sıkıldığım istanbul'un yoğunluğunu aradığım o yer kilyos... (bkz: boğaziçi üniversitesi sarıtepe kampüsü) şuan mecidiyeköyde binlerce insanın arasında nefes alamazken hatta dışarı bile çıkmak istemezken kilyosu okadar çok arıyorum ki yalnız bile olsam huzurun yeter be kilyos ...
tasasız ve amaçsız, bir sahil kasabasında, akşamüstü güneş tüm güzelliği ve zarafetiyle görevini tamamlamış giderken, pikap' ta çalan ferdi özbeğen, ince dilimlenmiş izmir tulumu, kırkağaç kavununun şahane uyumu eşliğinde rakı keyfi, kızıllığa dalıp giderken.
kesinlikle bir fuar alanı değil, hele katılımcı olarak hiç değil. lakin ne yazık ki her zaman istediğimiz yerde olamıyoruz. kim istemez belekte bir kumsalda bira yudumlamak.
