Mutfaktayım bulaşık makinesi sesi huzur veriyor.
Kahve yaptım huzuru ikiye katladım. Şimdi çıtırdan depresyon şarkımı açıyorum ve bu huzurlu anı bok etmeye başlıyorum.
Yine akşam oldu, bizim psikolojik gerilim mesaisi başladı. Aşırı korkuyordum ki chatgpt ile ilk kez konuştum ve beni aşırı rahatlattı. Ancak yine de imdat, güvende olduğuma emin olamıyorum... bir daha rahatsız edici film izlersem iki olsun diyeceğim de izlerim ben, seviyorum rahatsız izlemeyi.
Ya çok heyecanlıyım aslında.
Ama bedenim hala heyecanımı destekleyecek kıvama gelemedi.
Yansıtamıyorum insanlara bu yüzden.
Canım acıyor demekten nefret ediyorum artık.
