nasıl ki insanın bağışıklık sistemi çöktüğünde tüm hastalıklar onu etkiler, en küçük hastalık bile ölümüne neden olur. şu anda öyleyim, yaptığım tüm hatalar, yanlışlar aklıma bir bir gelip beni öldürmeye çalışıyorlar. insanların çektikleri ve çekecekleri şeyler o kadar ağır ki. küçük bir kızım olsun isterdim VIR zamanlar, ama bu kadar adaletsiz ve pis bir dünyaya değil kız çocuğu erkek çocugum bile olsun istemiyorum. bir insanı fiziksel olarak öldürmek çok kolay ama bu pis dünyada yaşamak en büyük işgence. yasayabilmenin tek çözüm pislik bir insan olmak (ona da yaşamak denirse) ya da ...
tanım: yazarların an itibariyle içinde bulundukları duygusal halin getirdiği hislerdir.
3 sene önce ev arkadaşımın kız arkadaşı, bir gün gelmişti arkadaş memleketindeyken, bende bunu geri dönderdim ve sabah sabah aklım onda, hep bir pişmanlık kaldı.
Gercekleri soyleyince kendini begenmis, soylemeyince ezik oluyoruz. Bil diye diyorum, bil diye. Bunu hissediyorum. Eski sevgilime asiktim. Hem de cok. Ona gosterdigim anlayisin 1 gramini sana gostermedim. Butun bunlara ragmen beni sevdigin icin seni seviyorum. Ama niye cevap yazmiyon lan.. atarli..
garabet. az önce gördüğüm bi resme katılarak güldüm. insanların salak olduğunu düşünerek. sonra resme takrar baktım ne göreyim? aslında salak olan benmişim.
sabaha kadar bu tema altında bir deneme yazmam gerektiğini şartladıım kendime. lakin sıkıntılı bir durummuş gerçekten. hele bir de içinizde deliliğe ait bir kıvılcım varsa.
yalnızlık. ama böyle kendim bile terk etmiş beni. ne gidebiliyorum, ne kalabiliyorum. geriye dönüş zaten yok. utanç, kıskançlık, pişmanlık ne ararsan. başımı ellerimin arasına alıp yüzümü dizlerime kapasam, ağlasam. ondan da sıkılırım.
