sinir krizi atlatıp sonra yavaş yavaş sakinleşirken düşünülen şeylerdir. aslında bende şöyle yapıyorum sanki bu huyumu törpülemem gerek diye insan oturup konuşur da konuşur. düzelme görüleni henüz azdır fakat kişinin kendini kusursuz sanmasından daha güzel olan eylemdir. dışardan gelen eleştirilere açık olabilmek kadar kişinin kendini eleştirmeside bir o kadar önemlidir.
Hata yaptığimi kabullenmem zamanimi alıyor. Hayati; evet ciddiye alıyorum ve sanki eglenmek falan bana göre değilmiş gibi hissediyorum.
Insanlari sevmiyorum.
Prensip sahibi olan insanlara arti bi sevgim oluyor.
yok rabbime şükür ahshsjajsks..
belki biraz sigarayı azaltmam hayrıma olabilir..
pakedi yemesem de olur ya..
belki de purodan devam etmeliyim..
sonuçta ekmek bulamayınca pide yiyen insanım ben ya..
öğrencilere ders anlatırken yaşadığım durumdan özeleştiri yapayım. dersi anlatırken bakıyorum lisedeki öğrencilere hepsi umursamaz tipler. diyorum ders anlatmayayım kazık soruları çakıp geçeyim fakat bu seferde içim el vermiyor. aldığım maaşı da hak etmek istiyorum. arada sıkışıp kaldım.
Bazı anlarda ağzımdan çıkan cümlelerin ne kadar kırıcı olduğunun farkına varamıyorum.
Evet kötü bir niyetle söylemiyorum ama çıkan sonuç kötü olunca niyetin pek bir önemi kalmıyor.
Bazı şeyleri oturup gerçekten düşünmem lazım!!!
Çok çabuk sinirlenebiliyorum, insanların beni sevmediklerini düşünüyorum.
aşırı çabuk güvenirim ama sevmediklerini hep düşünürüm.
sürekli nasıl birisiyim diye sorarım çünkü nasıl birisi olduğumu bilmiyorum.
tüm yanlarımı görmüşlerdir, gözlemişlerdir diye düşünüyorum.
bazen ulan devlet bile sen yat, sistemi eleştirme diye uğraşırken neden doğruların peşine gidiyorsun diyorum sonra sistem bozuk islemiyor diyenlerin hepsine zamanında ayni devlet karşı çıkmış olduğunu görünce cesaretleniyorum.
Moralim bozukken hiçbir şey olmamış gibi, son derece mutluymuş gibi davranabiliyorum.
içimde fırtınalar koparken çok rahat takılabiliyorum.
içim ağlayıp yakarırken dışım gülücükler saçıyor.
Içimden üzülüp kahrolurken dışımdan mutluluklar dileyebiliyorum, Umrumda değil diyebiliyorum, mutlu olsun diyebiliyorum.
Benim de böyle pis bir tarafım var.
Bunca zamandır Biri de çıkıp sikmedi o tarafımı.
hastalık derecesinde kibirli bir insanım, hayatta en tahammül edemeyeceğim şey aşağılanmak. küçük düşeceğimi hissettiğim an karşımdaki kişiyi aşağılayarak konumumu korumaya çalışıyorum. kendimden aşağı gördüğüm bir insana karşı bir şeyler hissetmeyi geçtim, onunla iletişim dahi kurmaktan kaçınıyorum. kendimden tek bir konuda dahi üstün gördüğüm insana köpeği olabilecek derecede hayranlık duyuyorum, fakat benden üstün olmadığını hissettiğim an onu hayatımdan çıkartıyorum.
en azından bir kızla yakınlaşabiliyorsun. bir kızla en yakın teması market kasiyerinin parayı uzatması kadar olanlar var. gerçi onlarda el değdirmemeye özen gösteriyorlar bırakıp kafalarını çeviriyorlar. ben değil bir arkadaş.
