otobanda sağnak yağmur ve gece olması sebebiyle görüş mesafesi diye bir kavramın kalmadığı anda, yanlayarak on-on beş saniye kadar kaydığım zamandır. ne olduğunu çözemediğim tır veya kamyon benzeri eşşek gibi bir araç üzerime doğru gelirken arabanın kontrolünü tamamen kaybetmiştim. tamam artık buraya kadarmış derken araç yanımdan geçti gitti, arabayı da bariyerlere çarpmadan durdurmayı başardım ama kendime gelip yola devam edebilmek için yarım saatten fazla beklemem gerekmişti.
aylarca süren teorik ve pratik eğitimin ardından sonunda uçuş günüm gelmişti. ilk uçuş tabi, bir yandan sabırsızlanıyorum, bir yandan da inanılmaz bir heyecan var. paraşütü hazırlayıp, kaldırdım, dengeleyip tepeden uçuşa geçtim. her şey mükemmel derken aşağı doğru bakıp yerle aramdaki mesafeyi görünce panikledim. istemsizce frenlere asılmamla kanadın kapanmaya başlaması ve irtifa kaybetmem bir oldu. bir kaç saniye içinde kendime gelip paraşütü dengeledim, ama o bir kaç saniye bana bir kaç saat gibi gelmişti.
