kamyon şoförü olmak istiyodum; yumurta topuk ayakkabılar,yakası bağrı açılmış kumaş pantol üzerine gömlek,elde tesbih cigara.teypte ferdi baba deymen keyfime mına koim.
yok olamadım...
döve döve öğretmen yaptılar ya la beni...
Kucuklugumden beri hep sarkici olup rock metal soyleyip david gilmour la sahneye cikmak ne biliyim bi metallica konserinde konuk sanatci olmak istemisimdir en buyuk engel mi ne sesimin ajdardan hallice olusu...
ilkokul'da sonra düşünürüm diye geçiştirmiştim. Ortaokulda futbolcu olmaya karar verdim. Ama okulda adam akıllı liseye gidebilecek tek kişi olduğum için vazgeçirmeye çok çalıştı hocalar. Aynı zamanda coğrafyaya da ilgim büyüktü o sıralar. Nihayetinde liseye gittim. Köyden şehre inmenin verdiği çekingenlik ile uzak durdum . O ara futboldan tiksindim. Tarihe ilgilendim tarihçi olayım dedim. Ardından edebiyata kaydım sembolist şiirlerden etkilenip. Lise sonda baktım bir bok olacağım yok dört sene yatmışım, sözel sınavına da girdim Türkçe öğretmenliği kazandım. Ama kazandıktan sonra tiksindim. Felsefe ile ilgilendim. Ardından psikoloji ile. Sonra müziğe geçiş yaptım. Onda da ayar tutmadı, sıkıldım hepsinden. Şimdi mi ? Şimdi yaşasam yeter diyorum. Nietzsche der ki mutluluğun sırrı "bir evet bir hayır ve düz bir çizgi " . Kendinizi kandırmayın özelim sanrısı ile. Ancak kendi kendinizi bir alanda uzmanlaştırarak özel olabilirsiniz. Yine her alanla ilgili bilginiz olsun ama arı gibi farklı çiçeklere konayım derseniz elinizde bal olmaz bir hiç olur. Çünkü siz arı değilsiniz. Bir konuda yoğunlaşın ve zihninizde dalgalanma olmasına izin vermeyin.
