(bkz: apoyu asmak). şaka yapmıyorum. babamın anlatmasına göre 3-4 yaşlarında iken legolardan dört duvar yapıp içine bilye atmışım. sonrada baba ben apoyu yakaladım şimdi asıcam demişim. babam da oğlum sen tv izleme demiş.
ha bide itfaiyeci olmak istiyormuşum.
Futbolcu olmak. Birkaç sene öncesine kadar hala hayal ediyordum. ulan artık yaşımdakiler profesyonel oldu gol bile atıyor. enes ünal mesela. adam altyapıda sayısız gol atmış. sonradan girdiği gs maçında da gol atarak süper ligde gol atan en genç futbolcu oldu. ben de tam böyle biri olmayı hayal ediyordum. bir laf vardır. hayallerle yaşayanı gerçekler siker. o yüzden fazla hayal kurmuyorum artık, bence siz de öyle yapın, yada yapmayın siz bilirsiniz. o zaman üzülürsünüz.
Teybin ses kayıt özelliğini yeni öğrendiğim zamanlardı. 10 yaşlarında falanım. TRT radyosu dinlenirdi gün boyu evde. Annem temizlik yaparken benimde de bir köşede bir romana yumulduğum zamanlardı.
Tüm bunların etkisiyle Radyocu olma fikrine kapıldım o günlerde. Ses kaydı yapıyordum aralara kaydettiğim şarkıları yerleştirip program hazırlıyordum kendimce. Kardeşlerimden biri pazarcı esnafı biri de kahvehaneci oluyor bende onlarla röportaj yapıyordum.
Her radyonun bir ismi olur ya benim radyomunda bir ismi olmalıydı. Sonunda buldum. Çaydanlık radyosu. O an mutfaktan gelen fokurdama seslerinden esinlenmistim.
- evet çaydanlık radyosu dinleyicileri güzel bir günden merhaba hepinize gibi girizgahlar yapıyordum.
Lise 1 e kadar devam ettirdim bu durumu. Hatta odama çaydanlık radyosu tabelası gibi uyduruk bir şey de asmıştım.
O zamanlar hayal diye görmüyordum. Çünkü kendimi gerçek bir radyocu gibi hissediyor neredeyse aynı tadı alıyordum.
