benden 10 yaş büyük olan teyze kızım, ben ve kardeşim, o yıllarda çok moda olan satanist muhabbetlerini yaptıktan sonra ben kendi odama yatmaya gittim. odalarımız yan yana ve arkası da boş araziydi. ve ben tam korku ile uykuya dalacakken teyze kızım kendi odasından kolunu uzatmak sureti ile benim camıma vurdu. ben olay üzerine çığlıklar atarken bu ikisi çarşafa bürünmüş halde odama gelip beni dolaba kilitlediler. sonuç olarak tam 5 sene kekeme olarak gezdim. 5 senedir kekeme değilim ancak hala "n" harflerini söylerken biraz zorlanıyorum.
lise sondayken, arkadaşlardan biri sınıftan bir kız arkadaşımızı baştan çıkarıp eve atmıştı. tabii diğer arkadaşlara ıspatlamak için gizli bi cep telefonu kamerası düzeneğiyle olan biteni kaydetmişti. daha sonra arkadaşlar sayesinde bu malum video tüm sınıflara yayılmış ve okuldaki tüm serseri takımı da bu video sayesinde aynı eve atma olayını gerçekleştirmişti, işin garibi kız da durumdan hoşnut gibiydi. çocukluk işte. *
binamızdaki komşumuz anıl'ı * eve davet ettim. * atari falan oynayacağız işte. benim atari kasedi de geçen günden bozuldu. anıl'ın kaset orjinal mi orjinal. neyse, oynuyoruz atariyi ben gıcıklık olsun diye kasedi aldım anıl'ı atari oynadığımız odaya kilitledim. ablam da bana destek çıktı. çakaaal. kasedi aldım bozuk kasetle değiştirdim. sonra ablam bana yalandan kızdı ben mahçup tavırlara düştüm. şakalaşıyorduk falan dedim. anıl panpamla da böyle bir anım geçti işte.
Çocukluk aklımla babam evden beni almadan bir yere gidince kulaklarımı tutar, kanayana kadar çekerdim. Aynı zamanlarda eğer marketten birşey almama izin verilmezse, kafamı balkon demirlerine vururdum. yine böyle kafamı demirlere vururken, kafam demire sıkıştı. ben tabi feryat figan. tüm aradaşlarım aşşağıya toplanmıştı tam 2 saat sonra demir yamultularak kurtuldum ama ağlaya ağlaya göz pınarlarım kurumuştu. bu gün bile yamuk demire bakınca aşağıdan bana gülen arkadaşlarıma o anda dahi tükürmeye çalışmam gelir ve ister istemez gevrek gevrek gülerim.
*Bir defasında eziliyordum,
*Bir kaç defa annem kapının önüne koydu,
*Çekirdeği cıtlatmadan yedim diye hastahanelık oldum
* sinirlendigımde halıları perdeli kesip saçma sapan dayak yiyip tekrar yapıyordum
* küçükken dayım beni pencereden sarkıtırdı
* anneannem intihar teşebbüsünde bulundu.
* teyzem saçmaladı diye her akşam annem bana psikolojik fizik baskı uyguladı.
* 3. Katdan atladım ama bir şey olmadı.
* bir defasında salatanın içine düşmüştüm.
* kaslarımı ilk aldıgımda ömrümde hiç unutamadığım bir dayak yedim, 9 yaşımdaydım.
* babamın dayısını ilk gördüğümde öcü diye yanına yaklaşmamıştım. O adam beni her gördüğünde gülme krizine giriyor.
* babaannem'in yüzünden 3 yaşımda derin korku ve üzüntüden 2 gün komada yattmışım.
* 6 yaşımda ögretmenler engelli okuluna gönderilmemi istediler, 2 sene sonra sınıf atladım.
bu sabah aklıma gelmiş kardeşimle ilgili anımdır. aklıma gelererek bugünkü kardeşime olan kızgınlığımıda geçirmiştir.*
merve isminde bir arkadaşım vardı kız sürekli bize gelirdi evcilik oynamak için, geldiğinde de gitmek bilmezdi. bende merve geldiğinde hep onla oynamak isterdim kardeşimi dışlardık küçük diye oyuna almazdık. kardeşiminde en sevdiği yemek pilavdı o zamanlar* herkesinde onun gibi çok sevdiğini düşünürdü pilavı. pilavada pili derdi. merve baktı gitmek bilmiyor her seferinde yanımıza gelip '' merve hadi evinize git annen pili pişirmiş derdi'' aklı sıra kızı kandırıcak kendi pilav yaptım dediğinde annem gönül rızasıyla eve girerdi. o zamanlardan bu çocuğun zeki olucağı belliydi zaten.*
kasabımız vardı bizim eski mahallede o orospu çocuğunu hiç unutmuyorum ben, hala dün gibi aklımda.
ben 8 9 yaşlarındayım o zamanlar paramız yok bildiğin fakiriz, bir gün annem bana para verdi git kasaptan 250 gram kıyma al dedi neyse, ben kaptım parayı koşa koşa gidiyorum kasaba, tam kasabın önüne geldim. amk şişkosu kapının önünde arkadaşları ile oturuyor beni gördü arkadaşlarına bir şeyler dedi gülüşmeye başladılar. tabi çocuğum lan o zaman bir şeyler döneceğini anlamadım. kasaba doğru yürümeye devam ettim, amk şişkosu eli ile kapıyı tuttu.
+ne alacaksın ufaklık.
-abi 250 gram kıyma alacağım.
+hahahaha kaç gram.
-250 abi.
tam o anda herkes gülmeye başladı, koşarak eve gitmek istedim ama annem kesin kızardı bana, neden kıyma almadan geldin diye bekledim kapının önünde bunlar aralarında bir şeyler konuşup gülüyor ama ben duymuyorum, hani filmlerde şoka girince dış sesleri duymazsın uzaktan uğultu gibi gelir ya aynen öyle geliyordu, 5 dakika hiç kıpırdamadan durdum orada amk şişkosu girdi içeri kıymayı hazırladı ''10 gram fazla yaptım hadi gene iyisin lan'' dedi gene gülmeye başladı.
bütün gece ağlamıştım, annem git kıyma al dediği zamanlar ben et yemiyorum et bulyon koy yemeğin içine daha karlı olur diyordum.annemde aslan oğlum ne kadar tutumlu diye beni seviyordu. inş ölmüştür amk şişkosu.
5 yaşındayken toblerone yerine dedeme dolap çikolata istediğimi söyleyip olmayan bir çikolatayı aratmıştım. Hatta espri anlayışı geniş kadıköy esnafı da dedeme dolap çikolata yok sandık verelim demiş.
wc de hacet görürken 50 bin lira vardı ozamanlar şimdiki 5 krş. ayıptır söylemesi yuttum.
bir defasında da toplu iğne yutmuştum.
kamyo çarptı
dedemlerin damından, evimizin terasından düştüğümüde hatırlıyorum.
kolumu yaklaşık 5 cm bıçak kesti hala izi durur. birde duvara tırmanmaya çalışırken demir parçası girdi ayağıma.
hey gidi günler sanırsınız o dünyadan yazdım entryleri.
evet hala sağlam bir vücuda sahibim. çok şükür: d
çocukluğumdan beri ateşe ve yanıcı maddelere karşı ilgi duyan birisi olarak çocukluk anıları olarak yangın ve kundaklama girişimlerimden baya bir anı çıkar ilk aklıma geleni paylaşacak olursam;
yaş sanırım 4 veya 5 o zamanlar bahçeli müstakil evimizde mutlu mutlu oynayıp bazen dizlerini kanatan bazen "anneee susadım" diye eve seslenen çocukluk günlerimden biriydi hava bir gavurun genital bölgesiyle eşdeğer bir öğlen sıcağına sahipti.
bahçede köpeklerle oynarken annemin "ben fikretlere gidiyorum oraya gelirsin" cümlesini duymam ile ulan fikret benim en yakın arkadaşım ben niye onlara gitmiyorum fikrine kapılarak bende geliyorum diye peşine takılıp karşı komşumuz sevda teyzelerin yolunu tuttmuştuk.
fikretle evde biraz oyalandıktan sonra aklımıza dahiyane bir fikir gelmişti bizim evin bahçesine gidip kömürlükteki eski mangalı çıkarıp mangal yapacaktık, bundan daha iyi bir fikir olamazdı!
ilk önce evdeki mühimmatı bulmamız gerekiyordu bu iş fikret için zor olmamıştı ilk açtığı çekmeceden arakladığı kibrit kutusunu göz kırparak çorabının içine sokması gözlerimin önünden hala daha gitmez.
validelerimize söyledikten sonra bahçeye doğru yol aldık ve planımızı uygulayıp mangalın içini kuru otlar ve benzeri şeylerle doldurduktan sonra çakmağı çakarak izlemeye başladık ama hesaba katmadığımız bir şeylerde oluyordu ateşler mangaldan uzaklaşıp evin duvarının yanındaki büyük otları da yakmaya başlamıştı ne yapalım diye düşünürken biraz daha izlemeyi tercih ettik sonrasında zaten komşular ellerinde su bidonlarıyla bahçeye üşüşünce evi yakmadan sıyrıldık olaydan.
fikretle beraber evin önünde açılan lağım çukuruna düşmemiz ve evin yan tarafındaki otoparka park eden araçların lastiklerini indirme, farlarını söküp ampüllerini çalma gibi bir kaç anı daha aklımda fakat şuan yazacak vaktim yok bu da benden kendime ileriye dönük not olsun ileride yazarım.
milletin ne güzel anıları olur, benimki ise böyle;
berkceyhan1234, 6 yaşındayken kreşe başlar. daha ilk günden vukuatı paratoner gibin çeker üstüne. oyun hamuru vs. saatinde bir erkek gelip berkceyhan1234'ü öper. normal gibi gözükse de bu öpme şeysi yanaktan veya herhangi masum bir yerden gerçekleşmemiştir. Akabinde berkceyhan1234 bu götvereni öğretmene şikayet eder. öğretmen aynı günün akşamı iki çocuğun da ailesini çağırır. öğretmen sikik bir çözüm yöntemiyle bu çocuğa "oğlum sen bu arkadaşını ağzından öptün mü?" diye sorar. ulan en dürüst adam olsa öyle sorarsa o baskı altında itiraf etmez. neyse. haliyle o ibne de inkâr eder. "gördünüz mü, öpmemiş." cevabı alınır. sonrasında ibne damgası yemem kadar hiçbir şey o kadar koymamıştır bana şimdiye dek. O kimse şu an bu yazıyı okuyorsa; ben ta amına koyayım onun.
yaz akşamları bir başka olurdu ben küçükken. mahalle kavramı daha özeldi, herkes birbirini tanırdı. ailelerimizin gözü arkada kalmazdı çünkü bakkal erdoğan amca vardı, karşısında manav hüseyin amca ve balkonda yaşayan nevin teyze. bu sebepledir ki gece saat 2'lere kadar oyun oynardık. hava kararınca direk saklambaç başlardı. ooo piti piti sayarak ebe olacak kişi belirlenirdi.
yine böyle bir saklambaç akşamında ebe her zamanki elektrik direğine yumarak saymaya başladı. kaçışmaya başladık hepimiz saklanacak yer arıyoruz. o zamanlar da kurban bayramına çok az bir zaman var, esen rüzgarla kurbanlık hayvanların kokusu geliyor arada. kuzenim iki üç blok ötedeki kamyoneti göstererek hadi arkasına saklanalım dedi. tamam dedik o önde ardında 2 kişi biz, koşturuyoruz ayağımızda terliklerle. kuzenim öyle çevik hareketlerle tırmandı ve atladı ki kamyonetin arkasına şlap diye bir ses geldi önce. ardından da kuzenimin ıyyy nidası ve ortalığı kaplayan pislik kokusu. meğerse o kamyonet hayvan taşıyan kasaba aitmiş ve içi pislik dolu. üstelik hala cıvık olduklarını çıkan sesten anlaşılıyordu. kuzenim biraz ağlamaklı bir sesle sakın çıkmayın lan burası iğreenççç dedi aşağı atlayarak. elimizi burnumuza götürdük zor duruyoruz yanında. koşa koşa eve gitti yıkanmaya. biz de sobelendik tabiki.
Anneme veya babama kızdığımda gidip çamaşır makinesinin içine otururdum. orda beklerdim gelip özür dilemelerini. şimdi de aynısını yapmak istiyorum ama sığamıyorum maalesef.
komşu çocuklarla nohut harmanına inip savaşçılık oynuyorduk. nohut samanlarından siper yapıp andız ağacının tohumlarıyla birbirimizi vurmaya çalışıyorduk. o sırada bizden 5-6 yaş büyük iki kişi geldi ve bizim oyunumuzu sabote etti. bütün saman yığınlarını dağıttılar. bir daha yapın gene bozarız diye de tehdit ettiler. çocukların elebaşı olan ben (aslan burcu olmamdan kaynaklı belki) bir plan yaptım. saman yığınlarını tekrar siper haline getirirken içine taşları doldurduk. üstüne de samanı atınca taşlar kamufle oldu tabi. biz tekrar oyunumuza döndük daha 10 dakika demeden bu iki eleman yenden geldi. yaz günü tabi ayaklarda terlik var. elemanlar tüm gücüyle samanlara tekme attı vee ikisininde parmaklarının çatırdadığını duydum. en son gördüğümüzde birbirlerinin omuzuna tutunup bayır yukarı ağlaşa ağlaşa gidiyorlardı.... lan düşündüm de harbiden psikopatmışım ben o zamanlar.
8, 9 yaşlarındayım evde ablamla makarna yiyorduk hani o çatala girecek çekilde kısa makarnalar var ya onlardan dört beş tane çatala soktum sonra üstüne ketçapla yüz ağız yaptım ve makarnayla konuşmaya başladım
ben: yicem seni yicem seni
makarna: yeme beni yeme beni
ben: hamm
annem hala anlatır. ulan salak olunurda bu kadar olunmaz ki. ulan ben.
Kız arkadaşlarımla barbie bebek evcilik vs oynamak yerine mahalledeki erkeklerle tek vuruş vs oynamak kavgalara gitmek en güzel anılarımdı. Kızlarla hiç anlaşamazdım hala da öyle ama bebeklerimle hep onlar oynadı elime ya 1 yada 2 defa almışımdır. Sonrası bilgisayar tabi.
