Yaşayan ölülerimizin baş ucunda Yasin-i şerif okurken, kanatlanıp uçmaması için sıkıca tutuveriyorduk deli divane ruhlarımızı. Geç kalınmış hayatlardı; çok geç kalınmıştı ve buna halk dilinde "kader" deniyordu.
o ilk bakış aldı götür beni,
okyanus ötesi harikalar diyarına.
sıcak ellerin güven verdi,
usulca tutunca kaçmak isteyen bedenimi.
sesin anlamadığım bir lisanda
hiç duymadığım şarkılar gibi.
hissettiğim kalbinin her atışı
vaad ediyor sanki
bana sen ile var olacak bizi.
bakıyorum,
dokunuyorum,
duyuyorum
ve
başlıyorum bu serüvene;
yolculuğumun adı
a ş k
sonu
vuslat olsun,
gözlerimde sen,
dudaklarında ben,
dansımız sonsuz olsun.
