bir duygu yoğunluğu yaşayıp başladığı şiiri, o şiire başlamasına neden olan his ortadan kalktıktan sonra devamını getirmeyen sözlük yazarlarının şiirlerdir.
içimdeki şiiri bir bilsen,
Bana boş bir sayfa gözüyle bakmazdın
Dilimin ucundaki şey
Bir mürekkeple ıslanmıyor öyle hemen.
Seni, anlatabilmek seni.
iyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
Ard- arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana...
sonra sebepsiz, yarım bıraktım bu şiirimi, oysa daha en az 2 kıta devam edecektim, vazgeçtim. bir arkadaşa gösterdiydim, çok beğenmişti, ama yarım bıraktım işte. nasip kısmet...
