(bkz: sosyal deney). Metrobüste falan tanımadığım insanlara aslında gitmeyi çok iyi bildiğim yerleri soruyorum. Yardımcı olup olmadıklarına ve sorduğum yeri ne kadar iyi bildiklerine bakıyorum, onları test ediyorum. Kabul, ufaktan bir sosyopatlık var.
otobüste kırmızı işaretli yerde ayakta duruyordum.http://galeri.uludagsozlu...1%C4%9F%C4%B1-cinslikler/ önümdeki koltukta da bir amca oturmuş, telefonunda fotoğraflara bakıyordu, ben de çaktırmadan telefonun ekranına... derken bir ferrari resmine geldi sıra. üff dedim hafif yüksek bir ses tonuyla. amca döndü, hayırdır dedi. o günden beri o hattın otobüslerine binmiyorum.
küçük ve kalitesiz bir fotograf makinası veya telefon ile fotoğraf çekinmeye çalışanlar görüldüğünde, onlara acıyıp; dslr 600d'yi çıkardıktan sonrA, enstanteyi 1000-2000 arasına alıp, çıkan "şılaaaap", "şılaaaak" sesi sonrası, dikkatleri üzeriNDE TOPLAMAK. acı DOLU gÖzlere sahip fotoğrafçı gençlerin silik ve donuk bakışları ile içten içe mest olup; ego şişirmek.
40'lı veya 50'lerin başı yaşlarda otobüse binip, sanki çok yaşlıymışçasına başımda dikilen ve düşme taklidi yapan ablalara yer vermiyorum. hele ki öff lemeye başlıyorlarsa, hiç umursamadan başımı cama yaslayıp uyuklamaya başlıyorum. yaşlan da öyle yer iste değil mi ama?
en çok ateistlerin islama yaptığı hakaretlerdir. *
bu benim davam bu benim yaşam sebebim bu benim şerefimse;
hakaret edeni de çekip vurmaya hakkım vardır.
unutmayalım ki deniz gezmiş de kendi davası için öldü.
amaçsız gayesiz yaşayan insanın kendisine de faydası yoktur.
