sen bir yerde oturmuş yemek yiyorsun sokaktan bir çocuk geçiyor ve yiyeceğine bakıyor, ben bu durumda kendimden utanıyorum. ikincisi yeni bişe aldığımda, dolabımdaki fazlalıklara bakıp yeni aldığımı giymekten utanıyorum, çünkü ozaman dışarda onlarca kıyafeti olmayan insanı düşünüyorum. soğuk kış gününde evime giderken sokakta kalanlardan utanıyorum, Bazı zamanlar insanlığımdan utanıyorum sözlük, en acısıda bu.
toplumdan kasıt, tanınan ama yakın olunmayan insanlar. arkadaş, yakınlarımın yanında ya da tanımadıklarımın yanında çok rahat silerim burnumu, sümkürürüm de. kimileri garip garip bakar umursamam, kokusu yok bi şeyi yok sanki üzerine siliyorum sümüğümü. yutayım mı. ama tanıdığım samimi olmayan insanların yanında bunu yapmaya çekiniyorum. böyle mendili kapatıp burnu çekmeler filan oluyor ilk başta. sonra, burnumda bi şey var mı ya diye sorup sümkürme aşamasına geçebiliyorum.
