sıradan olmak. bunu beceremedim ey yazarlar. millet ne güzel katty perry dinliyor, murat dalkılıç dinliyor, med cezir izliyor, aog tarzı ergen gruplarda takılıyor ve mutlu oluyor. ben olamıyorum. ben niye böyle olamıyorum amına koyim sevgili yazarlar? akp ye oy verip "erdoğan için canım feda" diyebilmek benim de hakkım değil mi? ben niye türkiyenin geleceğini düşünmek, siyasi kitaplar okumak, yazılım dilleri öğrenmek, kitap okumak gibi şeyler yapıyorum. ne güzel açıp televizyonu survivor izleyip "hımm gerçekten çok etkileyici evet" diyebilirdim ama beni üzmekten başka bi sike yaramayan beynim bunu yapmama izin vermiyor. durum bu cancağızlarım.
Küçükken ilahi sanatçısı olan bir tanıdığımız sesimin nasıl olduğunu\yorumumu merak ettiğinden bir ilahi söylememi istemişti. Bende küçük emrah gibi içtenlikle ve gırtlaktan taelal bedru ilahisini okumaya başladım.
Sanatçı abimiz 15-20 saniye kadar dayanıp 'oğlum normal kendi sesinle söylesene lan' diye uyardı.
O gün bu gündür farkındayım kendi sesimle şarkı söyleyemiyorum. kimin şarkısını söylersem sesimi söyleyen kişiye benzetmeye çalışıyorum.
nefret ettigim kisilere nefretimi kusamadim halbuki bunu yapsam hepsi kiclarini donup kacardi... niye yapmiyorum ? yapamiyorum laf agzima geliyor sonra geri gidiyor ! ama birgun tersimden kalkmis olacagim sonra girecekler onlar...
