birisi, lisedeyken concerta diye bir ilaç kullanmıştım. ilk günden etkisini göstermişti, iştah kesiyordu, uykusuz bırakıyordu ama yorgunluk hissedilmiyordu. o 5 günün içinde maç da yaptım, alışveriş de yaptım. uyumadım. günler karıştı. 5 günün sonunda uyudum. 2 gün uyurum diye bekliyordum 2 saat uyudum. 1 hafta sonra da "bu ne amınakoyim" deyip ilacı bırakmıştım zaten.
ikincisi, sokak müziği yapmak için istanbul'a gitmiştim. iki haftalığına kalacak yer bulmuştum. o arkadaş samsun'a dönünce ev aramaya koyuldum. varoş bi hotelde yattım. ona da yatmak denirse tabi, toz pas tiner kokan bi hoteldi, berbattı. günlerce ev aradım, belki biri çıkar da istanbul'da kalabilirim diye. mersin'e dönmemek için uğraşıyordum. sokakta yatmaya da götüm yememişti. arkadaşlarla sokak sokak dolaştık. ayasofyada, barlarda, net cafelerde sabahladım vesaire. 5. günün sonunda ev bulamayınca kendimi otogara attım. geberecektim uykusuzluktan. ara ara ani uyku geliyordu ama uyanıyordum sonra zaten, otogara gidince birden derin uykuya daldım. uyandırmak için yetkililer bayağı uğraşmış olsa gerek, gözümü açtığımda başımda bisürü insan vardı. halsiz bi biçimde uykum var dedim sadece. adamlar da ofislerinin anahtarını verdi. otobüs kalkana kadar orda yattım.
6 gün + (yaklaşık 10 saat)
işin ilginci, sonunda uyumaya karar verilmiş, günlerce uyurum ulan ben denilmiş, sadece ve sadece 2 saat sonra kendiliğinden uyanılmıştır.
