ilkokul öğretmenim. Okul değiştireceğimi veli toplantısında annemden duyunca gözleri dolup ağlamış kadın. Tombiş elleri papatya kremi kokardı. iyi yürekli biriydi.
o sıralar wifi yeni yeni çıkmaya başlamıştı 3-5 elit cafe de olursa oluyordu, o internet cafelerden birine girdik bizim şimdilerde emekliye ayrılmış laptopla. 1 çaya 5 lira verince, sinirlenen abim cafenin internet şifresini değiştirdi. ve oradan usulca sinsi sinsi gülerek uzaklaştık... yarım saat sonra küfür ederek kepenkleri indiren cafe sahibi yapanın biz olduğundan habersizce yine bize küfürler saydırması, abiminse abi öyle seyler deme ama ayıptır diyerek onu teselli etmesi...
kimisi aşkını, kimi kaçırdığı anları kimi fırsatları kimi ise mutlu anlarını hatırlar. ya da hiç akıldan çıkmaz. ya keşke'ler çıkar ya da ama'lar. Ama geçmişte kalmıştır ışte. o günler sudan daha hızlı gitmiştir.
9-10 yaşlarındayken yolda bir adam yere su şişesi atmıştı. ben de yere çöp attınız diye gidip adama çöpü verdim. sonra o da "biliyorum hadi sen de at" demişti. ben de attım. hala anlayamıyorum psikolojimi.
çok sevdiğim, ilk aşık olduğum zaman zaman özlediğim, ama beni çoktan unutan adama parayla tütün satmıştım, ama parayı ben almadım, tütünü doğrayan dayıma verdim, dayımı ikna edebilirdim para almamak için ama o zaman da tütünü alamazdım, ne bileyim ya canımı çok sıkıyor, yıllar oldu ama hala unutamıyorum verdiği 250 tl yi, bazen keşke bari 50 sini geri verseydim diye düşünüyorum. Kendimi bazen bu yüzden affedemiyorum.
ilkokul 3.sınıftaydım. ünitelerin sonundaki değerlendirme soruları ödev olarak verilmişti ve tek tek ayağa kalkıp cevapları okuyorduk. orta sıranın en arkasında saadet diye bir kızla oturuyordum. kız ayağa kalktı ve boş deftere bakarak, sanki oradan okuyormuşçasına aklından söylüyordu cevabı. ben de piçlik değil mi "örtmenim yalan söylüyo defteri boş!" deyiverdim. sonra kız defteri sıraya koydu, bir iki sayfa çevirdi ve suratında şapşal bi ifadeyle: "kardeşim yırtmış." dedi. ben tabii o an bu durumun komikliğini algılayamadım ama şimdi ne zaman aklıma gelse gülerim. ulan ya bak yine hatırladım..
inanması güç ama bir gün akşam uyandım ki abim annem ablam hepsi bir aile dostunun evine gitmişler. ev kapkaranlık gözümü açıp sağa sola bakmaya da korkuyorum. ya allah deyip gözümü kısa kısa telefonun yanına gittim ve hiç bir fikrim olmadığı halde numara çevirdim. güya annemi arayacam da hemen eve gelin diyecem. aman ya rabbi telefonun öbür ucunda annem çıktı karşıma ağlaya ağlaya anne niye beni yalnız bıraktınız evde hemen gel hadi diye sızlanıyorum. tamam dedi falan neyse . . . böyle işte. bu arada yaşım sekizdi. inana biliyor musun sözlük yaşım sekiz öylesine bi numara çeviriyorum ve karşıma annem çıkıyor.
Karşımdaki adama gitar ve davul hakkında artistlik tasladıktan sonra müzik doçenti olduğunu öğrenmek.
iki çıstak yapmayı öğrendik diye benim toto baya bi kalkmış sözlük.
