galatasaray'ın bordeaux'u ezdiği maç sonrası ali sami yen'in önünde futbolcuları selamlamayı beklerken, önümüzde duran yaklaşık 10 farklı kanalın kameraları arkamızdan coşkuyla geçen taraftar grubunu çekmek için dönünce, biz de en ön sıradan o gruba katıldık. hemen ardından arayan babam, arkadaşım, kuzenim ne işin vardı x kanalında diyerek farklı kanallardan beni gördüklerini doğruladılar.*
kadir çöpdemir in (adını hatırlayamadıgım bir programı) talkshowuna goturmustu bizim dersane. konuklar yaşar necmi yapıcı ve salak bir manken dı. bütün arkadaslar oturmusuz arkamızda bir kaç yaşar fan club uyesı arkadas vardı bizi dürtüp " ya bizım sayımız cok az yaşar fan club burda dendıgı zaman alkışlarmısınız " dedi iyi dedik kadir çöpdemir geldi saydı işte bizi falan en sonda yaşar fan club dedı biz alkışladık ama bir baktıkkı o bir kaç arkadasın sayısı 2(yaziyla iki) adam bize dondu yav tuyu bitmemiş yetimleri zorla yaşar fan club a uye mı yapıosunuz dedi yav yok falan dedik o arada kamerada cıktık rezil olduk. ama yaşar ın adanalı olmasından mutevellit orada bir mangal partısı yapıldı ve dürümleri koca salonda bir biz yedık.
ilkokulda yerel bi kanal tüm okulları geziyodu, neyse temiz temiz giyindik kuşandık, mendiller ütülü falan, sonra çat sınıfa girdiler, güya habersiz oluyo tüm bunlar, sonra sınıfın en çalışkanı sikkosu ki benim yanımda oturuyodu bi okuma parçasına başladı, çiçekler açsın böcekler cıvıldasın tarzında bi bahar hikayesiydi, kamera bizim zeki çocuğu çeker ben de onun yanında hayatında ilk defa kamera görmenin şaşkınlığı ve heyecanıyla sik gibi kas katı kesilirim tabi aralarda göz ucuyla kameraya bakıp ardından hemen önüme döndüğümü de söylememe gerek yoktur.
bundan başka da tv ye çıkmışlığım yok, sikindirik bir anı işte.
yıl 1998 . herhangi bir şehrin herhangi bir gecekondu mahallesi . öğleye doğru minik şirin gecekondularımızın verandalarında öğle yemeğimizi yerken birden iş makinaları sesiyle hepimiz irkilmiştik .ne oldu demeye kalmadan ekmek bıçağını kapan babam beni tuttuğu gibi bıçağı boğazıma dayarayak zabıtaların önüne siper etti ikimizide .tabi tv ler falan da olay yerinde . akşam başka komşulara gittik bizim evler yıkılınca önce flash tv de sonra da yerel kanalımızda izledik kendimizi . tabi gül ,sıç yerlerdeyiz .
sene 2009 mayıs ayı. Askerden geleli 3 gün olmuş. Kardeşim kelime oyunu yarışmasına başvurmuş, ve kabul edilmiş. Daha sonra adamı arayıp abim de yarışabilir mi diye rica etti. Kabul edildik. Gittik taksim'deki kanal 1 in binasına çekimler yapıldı. 1 hafta sonra da yayınladılar. Ancak videosunu kaydedemedim. Neyse ki dayım fotoğraf makinesiyle televizyondan görüntü çekmiş, böylece birkaç hatıra kaldı.
O askerden yeni gelmiş ve iq' umun 20 puanını hala nizamiyede bırakmış olmama rağmen 5200 puan almıştım ve kılpayı ikinci olmuştum.
Ahbabım;
7.sınıfa geçmişiz 23 Nisan kutlamaları falan bilirsin işte. Neyse okulun örnek öğrencisisin , müdür yardımcısıyla aran iyi tabii sen çıkmayacaksın da kim çıkacak? çıktık neyse konuşuyoruz kayserinin sosyal yapısının bozukluğunu masaya yatırdık falan.çok absürt bi programdı hatırlıyorumda.
sene 2000 falan basketbol takımımız 'ilde' birincilik kazanmış, uçuyoruz tabii 3 5 liseyi yendik diye, geldi yerel kanal burnumuza soktu kamerasını ve mikrofonunu, 'çok sevindik, biz bunu haketmiştik, rakiplerimiz de güçlüydü ama biz en iyisiydik. ' falan diyoruz. ulan neyine böbürleniyorsun zaten 5 lise katılmıştı turnuvaya, herhalukarda ilk beştesin.
mahallede bir çocuğu araba ezmişti. böyle kafasını yola sürte sürte ezmişti servis aracı. ileri geri yaparak kafayı kullanılmaz hale getirmişti. mahallemize gelen haber kanalları sokaklardaki tehlikeleri anlatmak için bizimle ropörtaj yapmışlardı. tamam lan tamam benle yapmadılar ben sadece arka fonda belirdim. ama saatlerce akşam haberlerinde bu haberi beklemiştik*.
(bkz: bu da böyle bir anım işte)
program adam olacak çocuk. meşhur 10 puanlar falan.
dedem sağolsun, akıllı bir velet olduğumu düşünerek araya hatırlı insanları koymuş ve bizi barış abimle buluşturmuştu. o hatıramı çok küçük olmama rağmen iyi hatırlarım. oturmuşum sıramı bekliyorum, ağlayan çocuklar tonla. yanımda ki kızın küpesine takmışım bende, onunla oynuyorum. derken sıkılma geldi arkadaş. sıramı beklemeden yürüdüm barış abimin yanına, ne oldu dedi, gelcem dedim. ee hadi bakalım...
havamdan geçilmiyo, çok soğuk bi çocuktum, şarkımı söyledim, sohbet ettim, ama en sonunda s.çtım abi...
Barış Manço: anlat bakalım bize kendinden bahset, neler yapıyosun?
Gizsan: men çişimi kakamı donuma etmiiiyooolllummmm.
kahkahalar çınladı. hala fragmanlarda yer verirler bana ve ben hala adam olamadım, yaptığım her güzel şeyin sonunda hala s.çıyorum böyle *
evimizde tv'nin üstünden korniş ve koruyucu alçıpanı bulunmaktadır.
evet bir kere ben de çıktım. annem oranın kaloriferden karardığını söylemişti.
verdi elime bezi "sil oraları" dedi...
Yıl 2008. O zamanlar buralar dutluk falan. Neyse Sümer EZGü bizim hocalardan birinin meğer üniversiteden arkadaşıymış. O zamanlar tv 8 de programı var. öğrencilerini topla gel demiş hocamıza hocamız da sağolsun götürdüydü bizi. Baya boydan falan görünmüştük...
Bir de Hügo birinciliğim var tabi ama o telefon bağlantısıynan...
sene 1995-1996 sanırım. henüz ortaokul öğrencisiyim. üsküdar'da okumanın güzelliğiyle sahilde arkadaşla okula doğru yürüyoruz. karşımıza bir muhabir çıktı. hangi kanaldı, konu neydi, ben ne söyledim hatırlamıyorum. hafta sonu annemle kız kardeşim tesadüf görmüşler televizyonda.
sene 2010 * iş sonrası arkadaşlarla yemek yedikten sonra yolda ansızın karşımızda beliren kameraman ve muhabirin suratıma mikrofon dayaması akabinde kendimi anayasa pakedi hakkında röportaj yaparken bulmam.
yıl 2006 haydarpaşa numune hastanesinde çalışıyorum o zaman. Ferhat göçer atv'de sarı sıcak adlı programı yapıyor. Sağolsun hastaneden iki otobüs kaldırttı ve programa gelmek isteyenleri davet etti. Gayet sorunsuz gittik ve geri bırakıldık. Ailelere, arkadaşlara haber verildi, kamera geçerken bir iki el sallandı o kadar. En güzel kızların ve açık saçık giyinenlerin en öne oturtulduğuna şahit olduk. iki kız kardeşi diğeri çirkin diye zorla ayırmaya çalışmak gibi terbiyesizliklerde yapıldı. Neyse ki kızlar dişli çıktı da müsade etmediler. Ha ben nereye mi oturdum? En öne oturtmak istediler fakat o akşam bütün mütevaziliğim üstümde olduğu ve çok göz önünde olmak istemediğim için ortalarda bir yere geçtim.
yıl 1998 yanlış hatırlamıyorsam. samsundayım. samsunspor-c.palace intertoto kupası maçına gittim. maçtan sonra sahaya atladık tabi. orda koştururken tgrt'ye çıkmıştım. bu da böyle bir anımdır.
sene 2000, çocukluğunun büyük bölümünü hugo izleyerek ve tolga abinin yaşlanmayışına şahit olarak geçiren bendeniz çocukluğumun son yıllarında, ixir ile bağlandığım internetten tolga abi'ye mail atıyorum. mail şu o kadar saçma ki, şu an hatırlayamıyorum ancak hugo'nun maceralarının geçtiği tropik adanın turizme kazandırılması gerektiğinden falan bahsediyordum. her neyse, maili yolluyorum. adamlar da iki gün sonra sabahın 8inde arıyorlar. çocukluğumun kahramanı tolga abi ile konuşuyorum. ancak o benim adımı bile doğru söyleyemiyor. hayal kırıklığı yaşıyorum.
