Kasımın ortasıydı hatırlıyor musun sarılmıştık. O anın mutluluğunu bana ikinci kez yaşatan tek insanı yitirdim.
Günah onun değil, günah biraz benim biraz senin ozan. Beni neden istemedin benim neden bir kere daha paramparça olmama müsade ettin? Gerçi suç ne senin ne benim. Suç mesafelerin, ikimizi ayrı mezhepte yaratan kaderin. Yazdıklarımı silmiyorum, belki bir gün okursun. Bana hak vereceksin ozan, beni anlayacaksın.
Ona olan duygularımı söylemeyi istemiyorum çünkü her şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyorum. Ha intihar etmeye kalkışıp sağ kurtulmuşum ha ona açılmışım. ikisi de "ölüp de kurtulsaydım da bunu yaşamasaydım" dedirtir insana.
Çok fazla kaos yaşıyorum. Bildiğin bütün belayı mıknatıslıyorum bu ay. Bir senede yaşayacaklarımı üç hafta, her güne doldurdum...
Kızlar yok mu bir ritüel falan şu çakraları bi tazyikleyelim...
