7 senedir süren ufak bi ticaretimiz vardı. Geçen sene iflasla bitti. Bir kişinin gereksiz bir hırsı yüzünden ilk planda 60 bin dolar zarar ettim. Borç aldım vs. ilk borcum için iki senede kapatma sözü verdim. Allah’a hamdolsun ki daha erken, tam bir sene sonra kapatmak nasib olacak.
ikinci borcum çok daha büyük. Ödeyebilir miyim, ne zamana kadar ödeyebilirim, elime ne kadar para geçer tamamen meçhul şu an. Bakalım Allah Kerim…
- Tırnağım kırıldı diye diğer tüm tırnaklarımı dibinden kestim, üzerine \"flormar max growth\" sürdüm. En kısa sürede uzamasını umuyorum.
---
- numaralı gözlük kullanıyorum. Göz numaramın yükseldiğini ve sağ gözümde astigmat başladığını tahmin ettim, yeni gözlük kullanabilmek için mhrs\'den göz doktoruna randevu almakla uğraşıyorum kaç gündür ama randevu alamıyorum, öyle de berbat bir sistemimiz var!
Gerekli yerlere sitemimi ilettim. cumartesi günü, 10 şubat için randevu alabilmek için saat 10.00\'da mhrs\'ye girmem gerekiyormuş.
Hayatımda belli zamanlar vardır kişiliğimi derinden sarsmış, davranışlarımı değiştirmiştir. Bunlardan ilki, 2019 marttır. Travmatik stres bozukluğu beni kuşkucu, güvensiz ve sessiz davranan biri olmaya zorlamıştır. Bunlardan ikincisi 2024 şubattır. Yaşadığım olumsuz durum, beni duygularını gizleyen, arsız ve yer yer aldırmaz biri olmaya zorlamıştır. Bunlardan sonuncusu 2024 kasımdır. Beni en çok kendini önemseyen, beğeni beklemeyen, geleceği düşünmeyen, yüzeysel biri olmaya zorlamıştır.
Ben en çok sonuncu kişiliğimi sevdim ama. Çok rahat, çok profesyonel, ahahah *
Dökülücem, dur sen! Bu yükü daha fazla kaldıramıyorum!
10 yıllık bir ilişkiden çıktım, daha doğrusu ilişki benden çıktı! ilişki derken adını da koyamıyorum, sevgililik miydi? Değildi belki ama olsun isterdim! Arkadaşlık mıydı? Bir nebze evet bir nebze hayır! ilginç bir şekilde en mahrem şeylerini anlattığın/dinlediğin insanlar vardır, belki bir çözüme kavuşamazsın ama rahatlarsın, herkesin başına gelmiştir bu! Kendi deyimiyle fuckbuddy belki ama hayır ben bu tabiri ne kendime ne de ona yakıştırabiliyorum!
Ben aşkı arzu, arkadaşlık ve sadakatin değişken oranlı kesişim varyasyonlarına göre formüle ederek pek çok farklı şekilde adlandırabilirim ama bunu açıklayamıyorum. Bu 10 yıllık süreçte zihnime dolan anılar ansızın yakama yapışıyor, başkasının dudaklarında sesini duyuyorum, bazen başkalarına benzetiyorum. Bazen hiçbir somut uyaran olmasa dahi zihnime doluyor. Gözlerimi kapatınca hayali geliyor.
Atlatabilir miyim! Evet tabi ki! Ama bunu kendime sormak bile saçma! Çünkü ben bunu atlatmak istemiyorum! Kendime olan saygımdan ve ona olan sevgimden ötürü atlatacağım tabi ki ama en ufak bir karşı adımında karşı koyamayacak kadar güçsüzüm, aslında ondan da bir karşı adım gelmeyecek, bunu da biliyorum! Benden de ona bir hamle olmayacak o da biliyor!
Çünkü ben aslandım o da akrep. Biz dünya üzerinde anlaşmak için konuşmasına gerek olmayan görüp görebileceğiniz en tutkulu şekilde sevişen insanlardık!
Ama ben, benim yanlışlarım bakın bu bir aslandan 14.000 yılda bir duyulabilecek bir cümledir ve onun duygularını kazıyınca ortaya çıkan mantıksallığı bir anda herşeyi bitirdi!
Şimdi sonucu ne olursa olsun geriye baktığımda her bir anı için iyi ki yaşamışım diyorum, çünkü canımı sıkan tek bir saniye bile olmadı. Hep iyi hatırlayacağım, adım gibi biliyorum ki o da beni öyle hatırlayacak!
Okuyamadım durumum yoktu diyenler için özet; sevdiklerinizi üzmeyin lan! Adam olun adam!
Şimdi zevkine tokatlamak isteyenler sıraya geçsin, hiçbirinize karşılık vermeyeceğim, bu fırsat bir daha ele geçmez bak!
Bir şeyler yaşanıyor ve benim modum anında düşüyor. Sonra \"bu kız böyle, bu kız şöyle...\" herkese iyi bir şekilde yaklaşmaya çalışıyorum, beklediğim tek şey; hoşgörü! Bana karşı, birazcık da olsa hoşgörülü olmak bu kadar zor mu! Ondan sonra size çabalamak gelmiyor içimden ve suçlu olan yine ben oluyorum! Beni suçlayacağınıza, kendi hareketlerinize baksanız belki de sorunu idrak edeceksiniz.
Ne düşündüm? Her şeyi unutmak vs. mi unutmak istedim mi ki? Tabi ki evet di. Bu yaşanmışlıklarla yaşayamayacağım için.
Eşyalarımı tamamen atmak, arkamda bırakmak...
Üniversite 2 de kanadaya ilticayı göze almadığım için kendimden nefret ediyorum sanırım. Bu göze alamamayı ise açmak gerekiyor. O zaman bunu göze alamadım. Çünkü işim yok, dayanağım yok ve mesleğim yok. Şu an mesleğim var da ne oluyor?
Yıllarım kayıp vs. vs. Şu an teoride zaten 2 yıldır almanyada olmam gerekiyordu. Tahmini varışım 23 dü. Eskiden bunu araştırdığımda 23 yaşında üni bitirmiş ve 1 yıllık iş deneyimi ile almanyaya o halde tek başına gitmeyi planlayacak 1 tane mal adam yok. Gidenin ya akrabası orda, teyzesi, amcası vs. o şekilde gidiyor. Ya da zaten çifte vatandaş. Adam skinin keyfine burada okumuş gidiyor.
Yaş oldu 25. Bu halde yine almanyaya tek başına, bu vaziyette gitmeyi planlayan bir tane mal adam yok. Tabii ben hariç.
\"Üniversite 2 de kanadaya ilticayı göze almadığım için kendimden nefret ediyorum sanırım.\"
Çok basit kavramlar. iş sahibi ol git. 25 yaşındayım. Benim durumumda bu halde gitmeyi hiçkimse göze alamıyor. En iyi ihtimal giden 27 yaşında evli çifttir. Ben ki iş sahibiyim. Üni bitirdim. Çevremde benim gibi bir tane adam yok. Milyonda bir belki. 19 yaşında psikolojim tamamen bozulmadan son kurtuluş öncesi iltica edip göç etmeyi göze alamadığım için mi ben sıkıntılıydım bilmiyorum. Tabii bu noktada sanırım kendime milyon kere sorduğum sen kimsin? Sorusu devreye giriyor.
Her sabah olduğu tabirle bok parçası gibi uyanmamın sebebi, içimin içimi olduğu gibi parçalaması ve hiçbir şeyi kaldıramayacak zavalla gibi daha çok bipolar depresyonunda hissetmemin sebebi sadece ses mi? Bunu niyeyse çok önemsiyorum. Ve artık üniversite 3ü bırakmamın zamanı bu şekilde geldi.
Bu duygu yeni değil. Ve hayatımda kendimden tiksindiğim dönem bunun üzerine kurulu. Bu duyguyu her zaman için bilmeme rağmen sürekli üzerine üzerine bastırıp yardım almadan bu duyguyu örtbas edip geceleri bu duygu yüzünden uyuyamadan geçirdiğim zamanlar beni eritti. Ki bu sadece sözde psikolojimin bozuk olduğunun resmiyetteki bir kanıtı. Ama bunu nerede, kime, nasıl ortaya çıkaracağımı bilmeden ve daha ben bunu çözememişken bunu açıklayamıyorken hastalığı nasıl geçiştireceğimi bilmiyorken hayata nasıl devam edeceğimi bilemedim. Ki olan şey bu sanırım.
An gelir sözler en ağır silaha dönüşür, tetiği namlusu yoktur, nereye nasıl çevirdiğini fark etmeksizin ansızın patlar!
işte O zaman her harf bir mermiye dönüşür, o kızıl dudağından dökülen her ses, karanlıkta ateşlenen kızıl bir namludan çıkan pirinç gömlekli bir çekirdek gibi peşpeşe yüreğini döver!
Direnme gönlüm dayanamayacaksın, adem babamızdan beri buna mukavemet edebilecek balistik bir kalkan icat edilemedi, şimdi sus, acını belli etme, aman dileme, sadece mermilerinin ve öfkesinin bitmesini bekle!
Herşey bittiğinde ayağa kalk, kızıl dudaklarıyla kanattığı yüreğinden öpecek!
uysal bir insanım. sakin ve huzurlu bir insanım. kendimi korudugum bir hayatım var. hıcbirinizle dovusemem.
iyi kalmayı önemsiyorum. doğru kalmayı ve güvenilir olmayı da önemsiyorum. seçimlerimi hep böyle yapmaya çalışıyorum.
politikadan konuşmayı sevmiyorum. ha soracak olursanız akp'li gibi yaşayan ama hayatı boyunca chp ye oy vermiş biriyim. çok idealist oldukları dönemde bir iki defa da iyi partiye oy verdim.
ben çiçek böcek kelebek konuşmayı seviyorum. drama da katlanamiyorum.
benle hukuk kuracaksaniz bunlara dikkat etmelisiniz. yoksa duvar olurum size.
