sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

Sevişi gökyüzü olanın
Ne işi olur metreyle, mesafeyle..

Başka bir deyişle,

Sevmeye engel değil mesafeler

söyleyecek bi şey kalmadı.

ilerde zengin oldugumda bu yazımı göstercem sikdigim kızlara,kızları kırıp atacam (şuan ünidede yapıyorum) 3-5-10 katını ve daha güzellerini kızlar hepinizin nasıl orospu oldugunuu biliyorum. Hepinizle gönül eglendircem kızmayın ama bana benimm canımı çook yakdınız zamanında

Zengin babam özel okulum villam arabam kredi kartlarım olmadıgı için sevmediniz beni oysa ben hepinizi melek gibi görüyodum. Gelecegin annesi diyordum içimden banada inşallah bi sevgilim olur birgün diyodum hiçbi 14 şubatım sevgilimle geçmedi efendiligimi sevmediniz şimdi piçlik yapacam. Kızlar ayıp ettiniz

Şuan sevgilim var 1 gram sevmiyorum kadın düşmanıyım öpüp/elleyip/sinemada degdirdigim/ göte bak diyee laf atıyorum arada ,orospum gibi bakıyorum artık hazırlıklıyım bi kıza güvenipte sevmek ?? Kadın kadına güvenilmez diyo. Ben demiyorum bunu tüm erkeklere üzülmeme takdigi budur beyler denedim oluyo sikin utanmayın memesini elleyin öpüşünnn arkasından degdirin 1.yok der 2.ye götünü yaslar artık anladım yaşım elveriyo tutunuzu koparıın has yüzünüze hayran degil kızlar. Bi düşünün

Beyaz atletimi giyip eski radyomdan nostalji kanal ararken balkonda rakimi yudumladigim gunu bekliyorum.

Yazmaya kalksam yazacak şey çok ama duygusal olmaya gerek yok.

Ruhum birine kayıyor sanırım. Ansızın.

Günaydın.

Ben uyuyamadım. ilac etki etmiyor sanırım artık. Dozajı arttırıcam. Ya da mutlu değilim ondan uyuyamıyorum.

"bir konuda herkes hemfikirse ya insanların tamamı zıvanadan çıkmıştır, ya da o şey her neyse gerçeğin ta kendisidir."

Yaşattığınızı yaşamadan ölmezsiniz.

Bir arkadaşımla karşılaştım az önce, konu işten falan açıldı. Dedim buradayım işte takılıyoruz. Üzerine, olsun ya herkes mühendis olacak diye bir şey yok dedi. Önce bi şaşırdım. Lisede yan sıramda benden kopya dilenen sümüklü ne ara mühendis oldu acaba diye geçirdim içimden. Sonra konu biraz daha ilerleyince seni bi çocukla gördüm geçen o neci, diye sordu. Esnaf dedim, o da benden işte diyerek güldüm. Belki yaptığı şeyin pek de normal bir şey olmadığını anlar diye ama ya sen de gelinlikçisin yani, ne olacak sanki dedi. Yine bir şaşırma anı yaşadık. Gülümseye devam etmeye çalıştım, sonuçta lisede güzel anılarımız vardı kendisiyle, pek sorun da yaşamamıştık. Ne oldu da kıytırık işini insanları aşağı görme çabası için kullanmaya başladı anlayamadım.

Diyemedim ki ulan aliminyum, milletin altında çalışmak sana koymuyor da esnaf olmak mı zoruna gidiyor? Kafama göre çalıştığım bi işim var işte sen bunun nesini beğenemedin? Ayrıca pozisyonun ne olursa olsun bir insana kendini kötü hissettirmek için bu çaba ne? Seni benden üstte hissettiren ne acaba ? Senin statükona sokayım. Diyemedim yani. Hadi işim var bi ara mutlaka görüşelim dedim tüm bunlar yerine.
Neden? Çünkü böyle pis küfürleri sevmiyorum ben ama içimde kalmasın.

içimde bi hiddet var, birilerini hırpalama istegi. Kum torbam da yok neyse ki siz varsınız.

Üzerimde hissizlik hissi var. Sanırım dışarı daha nadir çıkmalıyım.

Bunu unutmamam dileğiyle...

canım yanıyor sözlük ben onun yüzünü görebilmek için haftalarca beklerken sesini istediğim an duyamazken onun gerekszin teki ile buluşması bana koyuyor her sabah arar belki görüntülü konuşuruz diye saçlarımı yaparken onun başkalarıyla yemeğe gitmesi canımı yakıyor. al allahım al canımı da kurtulayım artık istediysem olmaz bu hayatta öyle üzgünüm ki kalbim acıyor. adaletini sikeyim dünya, olmaz olsun böyle iş.

"Takalar süzülür yudumladığın yerlerden..
izlerini solurum, çayımdaki harflerden..
Yine kandıramadı soğuk, seni benim tenime!
Dumanım, benden önce yetişti nefesine.
Seni bağır, bağır, bağır ağlarını ören yanım,
Yalnızca kendini kandırır."

- Merve Çalkan

Bir gün olacağına inanıp her anını feda edebilecek kadar vefalı insanları yolundan döndürdünüz.bu da sizin çıkmaz sokağınız olsun.

Sanırım biraz şerefsizlik var ben de.

Üzülürken bile kahkahalar atıyorum amk.

Insan ayrıldıktan sonra azıcık ağlar acı çeker diğmiğ.

Neyse.

güvendiğin insanların aslında güvenilmez olduğunu görmek insanlardan uzaklaştırıyor beni. uzaklara gitmek istiyorum, çok uzaklara, elleri kolları yetişemesin istiyorum. Sevmek yetmiyormuş, güvenmek şartmış; en azından benim ruhumda. ne aile ne arkadaş, ellemesinler artık yarattığım dünyamı.

eskiden çalışma masasının altına kamp(!) kurup orada kitap okuyup kimseyi yanına yaklaştırmayan küçük kız geri geldi bitches.

söyleyeceklerimi kimsenin okumayacak olmasını geçtim, okusa bile bana ne katacak bu durum? Bana ne katacak? hayatın bir anlamı yok. yaşama amacım yok. niye oksijen tükettiğimi bilmiyorum. Varoluşu sevmiyorum. keşke var olmasaydım diyorum. Ama varım yapacak bir şu yok. Yaşıyoruz öyle. ölene kadar devam.

ben o 2 gün mutsuz olan adamlardan değilim. mutluluğum da mutsuzluğum da ölene kadar sürer. hasretle yaşarım, özlemle ölürüm, şarkılar dinlerim ezberleyemem, şiirler yazarım, bir mısrasını yüzüne okuyamam, efendilik sinmiş üstüme kimseye ağzımı açıp tek kelime etmem. aç gezerim, susuz gezerim, işsiz gezerim, ama sevdasız gezmem. susarım, sustukça yazacaklarım çoğalır. ne uzarım ne kısalırım. öyle yavan yaşarım ama yaradana şükürler olsun merhametli insanım. sevdiğim insanlar hayırsız olsa da onları düşünürüm, yüreğimde yaşatırım. hayatta bahtı açık olanlardan değilim ama ne ayrılanlardan ne gidenlerden oldum. tek bir canım ve yaşama hakkım olduğunu unutarak yıllarımı içimde yaşattığım insanların yollarını bekleyerek erittim. pişman değilim. yaşamakla hissetmek arasında bir yerde durdum hep. alçak yüksek demedim. kin ve nefret neremde saklı bilmem. içimde bir yerlerde kanıma dokunan şeyler var. ne mutsuzluk ne umutsuzluk, sadece binlerce km uzayıp giden sitemler. her seferinde avucuma kocaman sıfırlar düşer, en azından ekside değilim demek geçer içimden ya da başka bir cümle. geride kalan ne varsa ''sağlık olsun'' demeyi öğrendim.

pazarı pazartesiye baglayan gecelerin ben ta...
uyunmuyor.

cyka blyat!

tam bahar geldi dedik, güneş açtı dedik.

3 nisan sabahı, yeniden kar yağıyor. *

yıllar boyu direndiğim sistem karşımda giderek büyürken ben o sistemin çarklarından biri olmaya başladım ve bunu farkederken müdahele ettiğim her an, her durum daha da beter beni içine çekiyor.
kurduğum hayallerden her geçen gün daha uzaklaşıyorum ve yapabileceğim bir şey yokmuş gibi geliyor artık.
ya bu deveyi güderim ya bu diyardan giderim derken güdülen devenin kendisi olmak ve bunun tam anlamıyla farkındayken elinden bir şey gelmemesi..
ölüyorum.!

ders çalışmaya başlamam lazım ama kendimi hazır hissetmiyorum.

Icinde uhte kalmasi iyiymis bazen. Her sorunun cevabini bilmeye luzum yokmus. Bilinmiyorken daha rahat oldugun konulari desmeyecekmis insan. Keşke sussaydim da simdi bu sekilde karsilasmasaydik. Keşke