önce, uyandım, derin bir nefes çektim ciğerlerime, sağlıklı değiller yeterince zaten, biraz bayram etsinler.
sonra kalktım, hayat planlarıma baktım, sorumsuzum galiba, kendimi geri çektim, başaramayacağımdan korktuğum her güzel hayalden.
sonra bir resim çekmek istedim, uyanınca bir prensese benzemiyorum onu farkediyorum da. Biraz ruj sürdüm, eyeliner çektim, taşırdım gerçi, beceriksizim falan, kime çektim ki?
öyle güçsüz hissediyorum ki, bir dine inancım olsa böyle mi olurdu, besmele çekecektim belki, ama vazgeçtim, samimiyetsiz bir korku için inanmaktan uzağa çektim kendimi bu kez.
düşündüm, kitap okudum, korkularıma bir set çektim, olmam gereken insan bu değil, boş bir şekilde yaşıyorum galiba. sevdiğim insanlar vardı hâlâ, nankör olmamalı, babamı aradım, sevdiklerimi kendime çektim yeniden. insan yalnız oldukça acı çekiyor çünkü, acı çekmemeli.
oturdum, evde yalnızım herkes oruç diye bir sigara dumanı çektim, düşünmeyi boşver dedim, kafamı yoran her şeye bir siktir çektim, çektim çektim ama bir türlü ipin ucunu bulamadım, kırılma noktasını.
her şeyi sineye çektim.
uyumak gelir elden, derin bir uyku çekeceğim ilk fırsatta.
